Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej,które może z powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom,jak i amatorom pragnącym spędzić czas przy kreatywnym zajęciu.Przed Państwem trzeci artykuł z cyklu poświęconego Corel DRAW 12.Tym razem przedstawię cztery podstawowe okna dokowane, korzystaniez których uprości i przyspieszy pracę z grafiką.
Wprowadzenie Oknom dokowanym postanowiłem poświęcić osobny artykuł, jako żestanowią olbrzymi zestaw funkcjonalności programu. Ponadto są onewygodnym i intuicyjnym sposobem grupowania specyficznych funkcjiCorel DRAW. Okna te, zwane też roletami, stanowią w istocie zwijanepanele udostępniające głównie opcje edycji i modyfikacji obiektów.Corel DRAW 12 udostępnia 23 rolety, z których wybrałem cztery moimzdaniem najbardziej przydatne w początkach pracy z Corel DRAW.Wszystkie rolety można aktywować (domyślnie "przyklejają się" doprawej krawędzi obszaru roboczego) w menu Okno | Okno dokowane(Windows | Dockers). Nazwy wybranych rolet widoczne są na poniższejilustracji.
Właściwości obiektu Pierwszą omawianą roletą są Właściwości obiektu (ObjectProperties). Jest to okno dokowane, na które składa się kilkazakładek zależnych od aktualnie wybranego obiektu. Dwie pierwsze,najbardziej standardowe zakładki to Wypełnienie (Fill) i Kontur(Outline).
Zakładka wypełnienia pozwala na bardzo kompleksowe (znaczniebardziej rozbudowane niż z wykorzystaniem samej palety) wypełnianieobiektów. Domyślnie obiekty nie są wypełnione, co reprezentujeostatni z przycisków. Wybierając pozostałe uzyskujemy odpowiedniodostęp do:
jednolitego wypełnienia kolorem (Uniform Fill)
wypełnienia tonalnego (Gradient Fill)
wypełnienia gradientem (Pattern Fill)
wypełnienia teksturą (Texture Fill)
wypełnienia wzorem postscript (Postscript Fill)
wspomnianego wcześniej braku wypełnienia (No Fill)
Przykładowe efekty działania każdego z wypełnień widać naponiższej ilustracji.
Kliknij na jednym z typów wypełnień na ilustracji powyżej
Zakładka konturu pozwala na zdefiniowanie właściwości krawędziobiektu. Dostępne są na niej następujące pola edycyjne:
szerokość (określa grubość krawędzi lub jej brak; grubośćwłosowa reprezentowana jest jako kontur o minimalnej grubości, bezwzględu na powiększenie obrazu)
kolor
styl (linia ciągła, przerywana, etc.)
zakończenia (dla krzywych otwartych czasem warto wybrać strzałkilub kropki na zakończeniach, jeśli tylko wymaga tegoilustracja)
modyfikatory: krawędzie pod obiektem oraz skalowanie krawędziwraz z obiektem.
Przykłady różnych kombinacji stylu, koloru i szerokościprezentuje poniższa ilustracja. Zwracam uwagę na różnice międzydrugim i czwartym jabłkiem uzyskane przez manipulację zaznaczeniem"Krawędzie pod obiektem" (Behind fill).
Dzięki powyższym opcjom możliwe jest dokładne zdefiniowaniekonturu oraz co jest tu dobrze wyeksponowane - umożliwia włączeniedynamicznej zmiany grubości konturu przy skalowaniu obiektu.Ilustruje to poniższy schemat.
Jak już wspomniałem pozostałe zakładki są całkowicie zależne odzaznaczonego obiektu. I tak zaznaczenie prostokąta pozwoli na wybórstopnia zaokrąglenia narożników (zakładka Prostokąt), wybór elipsypozwoli na sterowanie jej wycinkiem (zakładka Elipsa) a brakzaznaczenia (czy też raczej zaznaczenie strony) pozwoli naokreślenie informacji charakterystycznych strony (nazwiska autora iopisu treści).
Menedżer obiektów Drugim niezwykle istotnym oknem dokującym jest Menedżerobiektów. Przy jego pomocy mamy bezpośredni wgląd w strukturę iwzajemne zależności obiektów na ekranie. Część dostępnych tutajopcji wymaga zrozumienia idei warstw, umiejętności wykorzystaniaprowadnic i innych nie opisanych dotąd przeze mnie funkcjonalności,dlatego ograniczę się do wybiórczego opisu tej rolety.
Podstawową funkcjonalnością tego okna jest wgląd w zależności igrupy obiektów na poszczególnych stronach edytowanego dokumentu.Dla uproszczenia nie będziemy wnikać w ideę warstw i założymyistnienie jednej warstwy na każdą stronę dokumentu. Podrzędne dotejże warstwy są wszystkie obiekty znajdujące się na stronie. Każdyz nich reprezentowany jest ikoną oraz nazwą i opcjonalnym opisem.Ten opis to właściwości obiektu - w większości przypadkówwypełnienie i kontur. Włączyć i wyłączyć tą funkcję możnaznajdującym się ponad drzewem reprezentującym strukturę dokumentuprzyciskiem Pokaż właściwości obiektów (Show ObjectProperties). var imgnum = 0; Kliknij przycisk w lewym górnym rogu okna Jak wspomniałem wcześniej - każda grupa obiektów znajduje swoją reprezentację właśnie tutaj. Poniższa ilustracja prezentuje dwie grupy w ramach jednej strony złożone odpowiednio z prostokątów i elips. Bardzo przydatną funkcją tego okna jest możliwość sprawnego i wygodnego modyfikowania zawartości grup za pomocą techniki przeciągnij i upuść oraz natychmiastowe zaznaczanie wybranych w menedżerze obiektów bezpośrednio na stronie. Kształtowanie Role Kształtowanie jest w sposób unikalny reprezentowana w menu Okno | Okna dokowane, możliwy jest bowiem bezpośredni wybór jednej z realizowanych przez nią funkcjonalności. Najważniejsze z nich to spawanie (łączenie dwóch kształtów w jeden), przycinanie (odkrawane jednego kształtu od drugiego) oraz część wspólna. Wszystkie omawiane działania na obiektach będą wykonywane na prostokącie i elipsie widocznych poniżej. Spawanie pozwala na stworzenie nowego obiektu określonego konturami innych, wcześniej utworzonych. Przykładowe działanie spawania widoczne jest poniżej. Sposób wykonania spawania można opisać w trzech krokach. Pierwszym jest zaznaczenie jednego z obiektów, które mają zostać połączone, drugim krokiem jest wciśnięcie przycisku Spawaj z (Weld To) w oknie dokowanym a trzecim jest kliknięcie drugiego z łączonych obiektów. Nie ma najmniejszych przeszkód, by w pierwszym kroku wybrać więcej niż jeden obiekt. Warto zauważyć, że możliwe jest zarówno automatyczne pozbycie się starych kształtów jak i zachowanie ich. Kształty zaznaczone w pierwszym kroku można zachować zaznaczając opcję Obiekty źródłowe (Source Object(s)), obiekt klikany w ostatnim kroku może zostać zachowany dzięki opcji Obiekty docelowe (Target Object(s)). Przycinanie to nic innego jak odejmowanie jednego kształtu od drugiego. Podobnie jak poprzednio w pierwszym kroku wybieramy obiekt lub obiekty, którymi będziemy w tym wypadku modyfikować kształt zaznaczany w kroku ostatnim. Oznacza to, że jeśli w pierwszym kroku zaznaczymy elipsę znajdującą się w centrum kwadratu, na który klikamy w ostatnim kroku, utworzymy Kwadrat z wydrążonym otworem. Działanie przycinania ilustruje poniższy schemat. W podobny sposób działają dwie ostatnie funkcje dostępne w tej rolecie: Przód bez tyłu (Front Minus Back) i Tył bez przodu (Back Minus Front). W tym wypadku o sposobie wykrawania decyduje wzajemna kolejność obiektów na papierze (lub w grupie). Obie funkcje ilustrują poniższe ilustracje. Operacje te wymagają tylko dwóch kroków: zaznaczenia obiektów i kliknięcia w przycisk zastosuj. Część wspólna pozwala na stworzenie obiektu odpowiadającego kształtem powierzchni pokrywanej przez wszystkie uczestniczące w operacji obiekty. Ilustruje to poniższy schemat. Transformacja Dzięki transformacjom możliwe jest precyzyjne modyfikowanie obiektów w sposób podobny do uzyskiwanego przy użyciu narzędzia Wskaźnika. Oznacza to, że mamy dostęp do zmiany położenia, obrotu, skalowania czy pochylania. Kliknij na jednym z typów transformacji na ilustracji powyżej Położenie, jak sama nazwa wskazuje, pozwala na przemieszczanie obiektów. Istnieje możliwość relatywnego przesuwania obiektu jak również bezwzględnego pozycjonowania go na stronie (możliwy jest wybór jego punktu odniesienia spośród centrum, środków boków zaznaczenia i narożników). Obrót podobnie jak położenie realizuje jedną z funkcji realizowanych przez Wskaźnik. W trybie okna dokowanego możliwe jest jednak precyzyjne określenie kąta obrotu oraz punktu wokół którego obrót dokonywany jest. Podobnie jak w przypadku zmiany położenia można określić punkt obrotu będący punktem charakterystycznym obiektu (środek, itd.). Skalowanie realizowane jest w istocie przez dwie zakładki: Skala i lustrzane odbicie oraz Rozmiar. Wybór sposobu skalowania zależy od tego, czy chcemy określić wartości szerokości i wysokości po zmianie rozmiaru, czy też chcemy dokonać modyfikacji podając wartość w procentach. Podobnie jak poprzednio możemy wybrać punkt odniesienia przy skalowaniu (w tym wypadku jest to punkt „przyklejony” do kartki, który jako jedyny nie przemieszcza się przy transformacji). Pochylanie to już ostatnia dostępna transformacja. Dzięki niej możliwe jest określenie kąta nachylenia brzegu zaznaczonych obiektów. Bardziej obrazowo można to postrzegać jako pochylenie otaczającego zaznaczenie prostokąta do kształtu równoległoboku. Wszystkie transformacje można zastosować zarówno do samego obiektu jak i wykonać je na jego kopii. Do wyboru sposobu aplikowania transformacji służą dwa przyciski pojawiające się na każdej zakładce: Zastosuj (Apply) i Zastosuj do duplikatu (Apply To Duplicate).
