Przedostatnią część cyklu poświęcę na pobieżny opis kilkukolejnych ciekawych narzędzi dostępnych w Przyborniku. Jak zawszeich możliwości nie ograniczają się do podstawowej, widocznejfunkcjonalności i o każdym z nich, jego wykorzystaniu i działaniumożna by napisać osobny artykuł.
Narzędzia kształtu Razem ze znanym już narzędziem Kształtu pogrupowany jest szeregprzyborów edycyjnych, które pozwalają na łatwą manipulacjęistniejącymi obiektami. Pierwszym po Kształcie narzędziu jest Nóż.Nóż pozwala na precyzyjne lub odręczne podzielenie istniejącegoobiektu na mniejsze części. Jego działanie można zobaczyć na poniższym schemacie.
Zbliżonym w działaniu, choć inteligentnym narzędziem jestostatnie dostępne w tej samej grupie Usuwanie segmentówwirtualnych. Za jego pomocą można jednym kliknięciem usunąćfragment obiektu przysłaniający inny obiekt, co pozwala nauzyskanie efektu zmiany kolejności widocznych obiektów.
Kolejnym interesującym narzędziem jest gumka. Dzięki niej wsposób bliższy programom do grafiki rastrowej można wymazaćfragmenty istniejącego obiektu. Ponieważ nowy utworzony obiekt możew niektórych przypadkach składać się z kilku osobnych kształtów,istnieje możliwość rozdzielenia ich na pojedyncze figury i dalszego niezależnegomodyfikowania. W tym celu należy z menu podręcznego narzędziawskaźnika, dostępnego po kliknięciu prawym klawiszem na obiekt,wygrać opcję Rozłącz - krzywa(Ctrl + K; XXX). Działanie gumki imożliwość niezależnego pokolorowania nowych kształtów widoczne sąponiżej.
Z pozostałych tutaj narzędzi warto jeszcze omówić Pędzelrozmazujący oraz Pędzel chropowaty. Pierwszy z nich przypominaefekt smużenia dostępny w programach do grafiki rastrowej. Istniejemożliwość manipulacji charakterystyką smug, w tym określeniewzrostu lub spadku intensywności smużenia (zwane tutaj zasychaniemobiektu) oraz rozmiaru wykorzystywanego pędzla. Pędzel chropowatypozwala nam na proste postrzępienie krawędzi obiektu. Podobnie jakw przypadku rozmazywania mamy wpływ na wielkość pędzla (końcówki)częstotliwość (gęstość) ostrzy i stopień zasychania. Wszystkieopcje dostępne są w pasku właściwości. Przykład działania Pędzlarozmazującego i chropowatego widać na kolejnej ilustracji.
Pędzle te pozwalają na pracę wyłącznie na krzywych, zatemkonieczne jest zamienienie elips czy kwadratów w krzywe przed pracąnad nimi z wykorzystaniem tego urządzenia.
Narzędzia trójpunktowe Nowością w Corel DRAW 12 są narzędzia pozwalające na rysowanieobiektów na podstawie trzech zdefiniowanych punktów. I tak możliwejest utworzenie elipsy poprzez podanie dwu punktów jednej z jejprzekątnych oraz punktu odpowiadającego jednemu z końców przekątnejprzeciwległej, prostokąta również przez określenie jednejprzekątnej i podanie fragmentarycznych danych o drugiej orazkrzywej Beziera dzięki określeniu punktów początkowego i końcowegooraz "stopnia wygięcia" przy pomocy trzeciego punktu. Procestworzenia każdego z obiektów ilustruje poniższy schemat.
Narzędzia interaktywne Spośród siedmiu dostępnych narzędzi zgrupowanych z Interaktywnąmetamorfozą omówię tylko trzy najczęściej wykorzystywane. Pierwszym z nich jest samo narzędzie Interaktywnej metamorfozy. Zajego pomocą możliwe jest uzyskanie dowolnej ilości kształtówpośrednich między dwoma przez nas zadanymi.
Możliwe jest zarówno manipulowanie krokami jak i ścieżką, wedługktórej przebiega metamorfoza. W najprostszym wypadku by wybrać dwaobiekty poddawane metamorfozie klikamy na pierwszym z nich lewymklawiszem myszy i nie puszczając go przeciągamy kursor nad drugi.Istnieje możliwość zmiany ilości kroków i zachowania przejśćkolorów w metamorfozie jak również określenie dokładnej ścieżki naktórej znajdowały się będą kształty pośrednie. Najłatwiej jestwskazać utworzoną wcześniej krzywą kursorem wskaźnika widocznym powybraniu opcji Nowa ścieżka widocznej z menu spod przyciskuWłaściwości ścieżki w pasku Właściwości.
Drugim z narzędzi jest przezroczystość. Pozwala ona nawypełnienie kanału alfa (przezroczystości) obiektu w sposóbanalogiczny do różnych sposobów wypełnień kolorem. I tak dostępnajest m.in. przezroczystość jednolita, przejściem tonalnym czypromieniowa. Działanie przezroczystości widoczne jest na poniższej ilustracji.
Ostatnim z narzędzi jest Interaktywny cień. W poprzedniejprezentacji pokazałem jak można w łatwy sposób uzyskać efekt cieniapod elementem. Istnieje jednak do tego celu specjalne narzędzie,które umożliwia na uzyskanie subtelnych efektów znacznie mniejszymnakładem sił i czasu. Rzucany cień może podlegać manipulacjompoprzez przeciąganie kursora na ekranie z wciśniętym lewymklawiszem myszy lub poprzez ręczną edycję właściwości. Możliwe jestteż skorzystanie z gotowych wzorców rzucanego cienia. Część z nichwidoczna jest poniżej.
Inteligentne rysowanie Inteligentne rysowanie to nowe narzędzie dostępne podsamodzielnym przyciskiem, które pozwala na częściowe rozpoznanieintencji autora na podstawie jego ruchów. Dzięki temu narzędziumożliwe jest stworzenie prostokąta poprzez odręczne wyznaczeniejego kształtu. Prostokąt ten nie będzie traktowany jako krzywe inie będzie podatny na niesymetryczne manipulacje narzędziemKształtu a podobnie jak to opisano w drugim z artykułów i pokazanow prezentacji będzie mógł mieć zaokrąglane brzegi (oczywiściedocelowo może zostać zamieniony w krzywe i stać się dowolnieedytowalnym obiektem).
Pipeta i puszka z farbą Ostatnie dwa narzędzia, które chciałbym opisać w tym artykule toPipeta oraz Puszka z farbą. Te dwa narzędzi pozwalają na szybkieprzeniesienie charakterystyki jednego obiektu do innych. Todopasowanie nie ogranicza się jednak wyłącznie do koloruwypełnienia i konturu obiektu. Z paska Właściwości obiektudostępnych jest szereg opcji pozwalających na włączenie iwyłączenie jednej z przenoszonych właściwości. Wśród nich znajdująsię zarówno transformacje jak i efekty działania narzędziinteraktywnych omówionych w poprzednim punkcie. Ich wykaz widocznyjest poniżej.
Jak widać każda z przenoszonych właściwości (w tym iwypełnienie) może być zaznaczona lub odznaczona indywidualnie, copozwala np. na masowe obrócenie różnych obiektów o ten sam kąt wtym samym kierunku.
Popularne techniki malarskie Na koniec chciałbym przedstawić dwie popularne metody malowaniawektorami. Pierwsza z nich, nieco trudniejsza, pozwala na przelaniena wirtualny papier wymyślonych przez siebie obiektów orazwykonanie ilustracji na podstawie obserwowanego obrazu czysceny. Punktem wyjściowym poniższej pracy był obserwowany podczas pracy zCorel DRAW 12 szkic ilustracji z czasopisma. Pierwszym krokiem wprzypadku każdej ilustracji jest szkic. Ponieważ wspomnianailustracja to wyłącznie twarz (czy może raczej popiersie) kobiety,naniosłem szereg krzywych będących odzwierciedleniem konturówtwarzy, górnej części torsu, włosów, obrys oczu i ust, zaznaczyłemnozdrza oraz brwi. Istotne na tym etapie jest określenie iuświadomienie sobie kolejności obiektów na warstwie. I tak odnajniższego obiektu będzie to w tym wypadku tors, twarz, włosy ielementy twarzy (oczy, usta, itp.). Warto zwrócić uwagę, że częśćnp. twarzy będzie przysłonięta (w tym wypadku przez włosy) i nie mapotrzeby precyzyjnego kreślenia krzywej na całej długości obiektu(w przypadku twarzy nie byłem zainteresowany krzywizną jej lewej,przysłoniętej przez włosy części).
Kolejnym krokiem było wypełnienie utworzonych wcześniej konturówkolorami. Jak widać prześwituje fragment kartki między brodą akosmkiem włosów. Był to celowy zabieg mający pokazać częstąkonieczność dzielenia większego elementu na mniejsze części (w tymwypadku włosów na część przed i za częścią twarzową.
Logicznym kolejnym etapem było zatem uzupełnienie tego braku iprzeniesienie płaszczyzny włosów pod cały obrazek. Do tego celumożna wykorzystać okno dokowane Menedżer obiektów opisane wpoprzednim artykule w cyklu, lub też wykorzystując skrótyklawiszowe (Ctrl + PgUp dla wyniesienia obiektu o jedną pozycję nawierzch i Ctrl + PgDown dla obniżenia jego pozycji). Dodatkowoumieściłem pod zarysowanymi oczami ciemniejsze łukowate poleimitujące wgłębienie oczodołów.
W kolejnym kroku wykonałem kilka detali oczu. W tym celupracując w powiększeniu wykonałem dodatkowe krzywe wewnętrznejczęści oka oraz umieściłem nad całością zbliżone do okręgów elipsy,wypełniając je kolorem czerwonym. Celowo nie użyłem idealnychokręgów (można je uzyskać przez przytrzymanie klawisza Ctrl przytworzeniu elipsy), gdyż obszar tęczówki ludzkiego oka rzadko jestidealnym okręgiem jak i sama postać jest widoczna pod pewnym kątem(co pozwala nam postrzegać tęczówkę jako spłaszczoną w osipionowej). Celowo nie zdecydowałem się na kolorowanie tęczówki ipozostawiłem ją czarną, gdyż wymagał tego kreskówkowy charakterpracy.
W kolejnym kroku dodałem kilka drobnych rozbłysków natęczówkach. Mimo iż niewielkie i niemalże niewidoczne, dodają oczomgłębi i sprawiają, że są one nieco bardziej charakterystyczne.Elementy zarówno lewego jak i prawego oka zgrupowałem razem.
W celu rozróżnienia głębi twarzy i włosów utworzyłem odręczniekształt, który znalazł się między obiektami odzwierciedlającymiwspomniane części twarzy. Kształt ten jest nieregularny i pozwalana uzyskanie szczątkowego efektu krzywizny płaszczyzny twarzy -szerszy cień na czole i w dolnej części brody pozwala sądzić, żemiejsca te są bardziej oddalone od prosto opadających włosów.
Kolejnym etapem było zgrubne pokolorowanie ust. W tym celuwykorzystałem wypełnienie stożkowe dla istniejącego konturu ust.Dodatkowo narysowałem kształt pozwalający na rozdzielenie górnej idolnej wargi. Oba obiekty zgrupowałem ze sobą. Utworzone wcześniejbrwi postrzępiłem przy użyciu Pędzla chropowatego.
W kroku tym poprawiłem nieco efekt głębi obrazu. Dodałem poniżejbrody nieregularny kształt, który wypełniłem jednolitym,ciemniejszym i bardziej nasyconym kolorem skóry. Krzywą dodatkowozmodyfikowałem przez dodanie przezroczystości liniowej w kierunkudół-lewo. Podobnie dodałem kształt pod twarzą imitujący cieńrzucany przez nią na włosy w głębi. Wykonałem dodatkowo dwakształty w miejscu, gdzie spodziewamy się przedziałka na włosach.Oba kształty postrzępiłem Pędzlem chropowatym.
Do twarzy w miejscu policzków oraz wystającej części końca nosadodałem niewielkie nieregularne kształty wypełnione promieniściekolorem wypełnienia twarzy (na zewnątrz) oraz nieco jaśniejszymodcieniem (wewnątrz).
W ostatnim już kroku wykonałem dodatkowe trzy kształtywypełnione liniowo, które odzwierciedlają układ światła i cienia wokolicach nosa. Dodatkowo przykryłem postrzępioną, dolną częśćkształtu tułowia prostokątem z gradientem przezroczystości.
Utworzenie podobnej ilustracji zajmuje przy odrobinie wprawypięć do piętnastu. Jestem świadom licznych braków tej ilustracji -nie miała ona jednak być idealna a jedynie uzmysłowić możliwośćuzyskania szeregu interesujących efektów przy wykorzystaniu minimumnarzędzi zaprezentowanych w tym cyklu. Polecam załączony plik zposzczególnymi krokami jako pole doświadczalne dla własnychilustracji. Dobrym ćwiczeniem jest okraszenie pracy dalszymiszczegółami. Na początku tego działu wspomniałem o drugiej popularnej metodzietworzenia obrazów przy pomocy Corel DRAW 12. Alternatywą wobecpowyższych działań jest praca na zeskanowanym szkicu lub wzorzetworzonego obrazu. Wstawienie obrazu rastrowego do programu jestmożliwe przy użyciu funkcji Importuj (Ctrl + I) z menu plik.
Aby w czasie rysowania krzywych nie przesunąć przypadkowoobrazu, polecam zablokowanie go i uniemożliwienie jegotransformacji. Funkcjonalność Zablokuj obiekt dostępna jest w menukontekstowym widocznym po wybraniu narzędzia Wskaźnika i kliknięciuprawym klawiszem myszy na wstawionej ilustracji.
Mam nadzieję, że zaprezentowane tutaj podstawowe technikipozwolą Państwu na rozpoczęcie fascynującej przygody z Corel DRAW12 i grafiką wektorową w ogóle. Zapraszam jeszcze do lekturyostatniego w cyklu artykułu, poświęconego praktycznym poradommogącym oszczędzić Państwa czas w przypadku pracy z obrazamiprzeznaczonymi do wydruku lub przeniesienia na inny komputer. Pobierz plik zkrokami pracy z obrazem w formacie Corel DRAW 12 Pobierz plikz krokami pracy z obrazem w formacie Corel DRAW 9
