Laptopowa anoreksja: kiepskie wyniki Core M pokazują, że nie tędy droga
Na rynku pojawiło się w ostatnich miesiącach kilka laptopów, czyteż urządzeń hybrydowych, wykorzystujących najnowsze procesory Intelaz linii Core M – i przedstawianych przez Microsoft wręcz jakopogromcy MacBooków Air. Zainteresowanie nimi jest duże, w końcuprzedstawione przez Chipzillę demonstracje wyglądały spektakularnie,ale czy faktycznie Core M jest tym, czym być powinno? Niestetynapotykamy coraz więcej danych świadczących o tym, że te nowe,energooszczędne Broadwelle nie spisują się tak dobrze jak powinny.
Intel od początku miał problemy z procesem 14 nanometrów.Konsekwencje tego znamy: sprzęt z Broadwellami dopiero zaczyna siępojawiać na rynku, choć powinien już na na dobre zawitać w połowiezeszłego roku. Można więc powiedzieć, że Intel miał czas, bydopracować swoje nowe czipy. Niestety, czytając recenzje sprzętu zBroadwellami Core M, w oczy rzuca się to, że choć wszyscy sązachwyceni jego lekkością czy jakością obrazu generowanego przezzintegrowaną grafikę Intela ósmej generacji, to jednak niemal wszyscyzwracają uwagę na to, że z wydajnością nie jest wcale tak dobrze, żeczas pracy na baterii pozostawia sporo do życzenia – i żegeneralnie to jednak nie to, czego się spodziewaliśmy.
Najlepiej widać to po jednym z najbardziej znanych urządzeń zprocesorem Core M-5Y71, Lenovo Yogą 3 Pro, którą niedawnotestowaliśmy w naszym Laboratorium. Nasz recenzent zauważył, żekomputer wyceniony na 4600 zł nadaje się co najwyżej do prostejrozrywki – przeglądania WWW, oglądania filmów czy prostych gier– oraz niezbyt wymagającej pracy biurowej. Sprzęt jestwolniejszy (!) od swojego poprzednika, Lenovo Yogi 2 Pro. Dodatkowopotwierdziło się, że twierdzenia producenta o dziewięciu godzinachpracy na baterii to jakaś farsa, w rzeczywistości zasilacz trzebabyło podłączać co niecałe cztery godziny. Co gorsze, wbrewpoczątkowym zapowiedziom, że chłodzenie systemu będzie całkowiciepasywne, okazało się, że tak nie jest, włączający się co pewien czaswentylator jest wyraźnie słyszalny.
Można oczywiście zarzucić Chińczykom, że nie dopracowali kwestiizarządzania zużyciem energii w swoim laptopie, upierając się przy TDP3,5 W, z okazjonalnymi skokami do poziomu 12 W dla całego systemu,mimo że w specyfikacji tego modelu procesora znajdziemy TDP 4,5 W. Toza mało: fatalna wydajność odświeżania obrazu w Chrome sugerujeproblemy ze sterownikami grafiki, zmuszonymi do zejścia z taktowaniemdo częstotliwości zaledwie 100 MHz, dwukrotnie mniejszej niż w innychmodelach laptopów z tym procesorem. Jednak dostępne w Sieci wynikitestów innych modeli pokazały, że wcale nie lepiej jest w wypadkuinnego urządzenia z Core M-5Y71 – Della Venue 11 Pro 7000. Możewięc winę ponoszą nie producenci sprzętu, a właśnie Intel?
Tym tropem poszli eksperci z serwisu Anandtech, przeprowadzającszczegółówąanalizę, z której wnioski są raczej przygnębiające. Problem tkwiw trybie Turbo procesorów Intela, który jak wiadomo nie gwarantuje,że czip zawsze osiągnie taką częstotliwość pracy przy danejtemperaturze czy zużyciu energii. Przedstawiane wyniki pochodzą zlaboratoryjnych benchmarków w dogodnych scenariuszach użytkowania iniewiele mają wspólnego z tym, z czym muszą się mierzyć producencilaptopów. Do tej pory jednak zakładano, że ten sam model procesorabędzie osiągał taką samą wydajność, bez względu na to, czy jest wlaptopie Lenovo, Della czy HP. Wraz z Core M sytuacja jednak sięzmieniła.
Nowe czipy pozwalają teraz na bardziej precyzyjne określanieprofili pracy, włącznie z mierzeniem ich powierzchniowej temperaturyi dostosowywaniem do tego wydajności. Prowadzić to może do kompletnieniespodziewanych rezultatów. Procesor, który w teorii jest taktowanyz niższą częstotliwością, zarówno nominalną jak i maksymalną (wtrybie Turbo), może osiągać lepsze wyniki od „lepszego”procesora, taktowanego szybszymi zegarami. Potwierdziły to testyAnandtechu: Core M-5Y10, zamontowany w Asusie Zenbooku UX305 manominalną częstotliwość 800 MHz i szczytową 2 GHz. W grze DOTA 2udało się na nim osiągnąć 34 FPS. Tymczasem Core M-5Y71 zwspomnianych laptopów Lenovo i Della taktowany jest nominalniezegarem 1,2 GHz i maksymalnie 2,9 GHz – jednak we wspomnianejgrze osiągnął zaledwie 25-26 FPS, a więc zbyt mało, by sobie płynniepograć.
Dwa wnioski nasuwają się nam z kompleksowej analizy,przeprowadzonej przez Anandtech. Po pierwsze, w nieco absurdalnejpogoni za „pocienianiem” sprzętu, producenci laptopówwzięli procesory przeznaczone do tabletów i wstawili je do swoichurządzeń hybrydowych, zapominając, jak bardzo kompromisowe są tokonstrukcje. Warto wspomnieć, że Core M nie nadaje się nawet dozastosowań typu Media Center, pozbawione jest bowiem sprzętowejakceleracji dla kodeka H.265 (HEVC). Jest zupełnie tak, jakbyproducenci założyli, że jeśli ktoś kupuje laptopa za 4600 zł, toprzede wszystkim będzie przeglądał na nim strony internetowe, doczego akurat oferowana wydajność aż nadto się nadaje (w benchmarkachJavaScriptu nowy laptop Lenovo radził sobie lepiej, niż desktopoweCore i7 z 2009 roku).
Po drugie, takie a nie inne wyniki Core M mogą być wielką szansądla AMD z ich nowymi procesorami Carizzo. To prawda, ich TDP jestprzynajmniej dwukrotnie większe, niż TDP czipów Intela, ale oferowaneprzez „czerwonych” mechanizmy zarządzania energiąpozwalają na znacznie precyzyjniejsze zarządzanie zużyciem energiiprzez czip, pozwalające uniknąć problemów z pracą w wyższychczęstotliwościach. Jeśli AMD zdoła przekonać producentów sprzętu doswoich APU, udowadniając że mogą one zapewnić bardziej stabilneparametry pracy przy niewiele większym zużyciu energii, tozastosowanie w laptopach nieco bardziej pojemnych akumulatorówpowinno wystarczyć do wygrania z wizją ultracienkich laptopów. Czynaprawdę bowiem potrzebujemy aż tak odchudzonych mobilnychkomputerów, że jesteśmy gotowi płacić za to regresjami w wydajności iczasie pracy na baterii?
