Współczesne gry najczęściej opierają się na współzawodnictwie z innymi graczami za pośrednictwem sieci. Owszem, na rynku ciągle pojawiają się nowe pozycje, gdzie oprócz gracza, całą resztą steruje komputer, jednak niemal każdy z nas pragnie rywalizować z innymi, żywymi graczami. Nic w tym dziwnego. 

Za czasów komputerów ośmiobitowych, świat gier zdominowany był przez pozycje typu „single player” - gracz i komputer przeciwko sobie.

Myślę, że niejeden z nas zauważył, że ostatnio coraz popularniejsze są tematy retro. Organizowane są rozmaite imprezy, na których prezentowane są komputery i konsole retro. Bardzo często na takich imprezach można pograć w tytuły, które królowały na listach gier wiele, wiele lat temu.

Zagadnienie cenzurowania lub oceniania gier nie jest niczym nowym. Co jakiś czas można się spotkać z problematyką gier nieco zbyt brutalnych albo takich, które zdaniem komentatorów, nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego.

Nie dalej jak trzy lata temu, USA opanowała swoista i zabawna fobia. Atak zombie.

Niemal dwa lata temu opisywałem wam historię wzlotu i upadku ikony gier elektronicznych przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych – firmy Atari.

Gra ta zupełnie przypadkowo wpadła w moje ręce, a raczej zesłał mi ja los. Kilka dni spędziłem na kamienistej plaży delektując się na zmianę elektroniczną wersją "Winetou" Karola Maya oraz tradycyjna, papierową książka "Wejdź na Szlak!" Katarzyny Kobylarczyk (polecam tym, który lubią ciekawostki o Krakowie i Galicji). Podobnie miał wyglądać i ten dzień. Niestety, zapomniałem naładować iPhone'a co sprawiło, że już o dziesiątej rano ogłosił on sjestę i tym samym, jedynym elektronicznym gadżetem posiadającym dostęp do sieci poprzez GSM została poczciwa Nokia Lumia.

Od kilku tygodni jesteśmy biernymi, bądź aktywnymi obserwatorami pokemonowego szaleństwa. Nie ma bynajmniej krzty przesady w stwierdzeniu, że jest to szaleństwo, bo czy nam się to podoba czy nie, Pokemony zyskały miliony sympatyków... przeciwników zresztą też.

Wiele osób sobie zadaje pytanie, kto na tym wszystkim zarobi i w jaki sposób. Bez wątpienia, pierwszym beneficjentem sukcesu gry Pokemon Go, jest firma Nintendo posiadająca prawa do Pokemonów oraz firma Niantic Labs, która stoi za projektem samej gry.

W czerwcu 2014 roku Ubisoft opublikował grę "Valiant Hearts: The Great War". Już wówczas gra bardzo mnie zainteresowała z wielu względów. Jak wynikało z rozmaitych recenzji i informacji, miała naprawdę świetną, rysowaną grafikę której nie powstydziłyby się najlepsze komiksy. Jak dla mnie kolejnym, bardzo istotnym argumentem była podobno świetna fabuła gry, osadzona w okresie I wojny światowej.

Debiut konsoli Atari VCS (Video Computer System), który miał miejsce w Boże Narodzenie 1977 roku był udany, choć Atari obiecywało sobie po nim zdecydowanie więcej. Pomimo świetnie przygotowanej oferty, obejmującej sama konsolę, kontrolery oraz kilka gier zaliczanych do hitów obecnych na automatach Atari, potencjalni nabywcy nie bardzo rozumieli, dlaczego kupując konsolę za niemałą kwotę 190 USD, będą musieli w przyszłości wydawać od 10 do 30 USD za dodatkowe gry. Ten sposób rozumowania może dziś wydawać się jako naiwny i zabawny.

W zeszłym tygodniu wspomniałem, iż po sukcesie konsoli Home Pong Atari rozpoczęło pracę nad konsolą "Stella". Zanim jednak przejdziemy do nowych projektów, pozostańmy jeszcze na krótką chwilę z Home Pong. Konsola ta odniosła sukces rynkowy, choć miał dwie poważne wady, których nie posiadł jej konkurent Magnavox Odyssey.