Transmisje polskich rozgłośni radiowych dostępne są w Internecie i odbiór ich w PC z eteru nie jest już praktyczny. DAB+ mógł długo zapewnić lepszą jakość transmisji Polskiego Radia, ale to się zmieniło.

Tym razem kilka słów o innowacyjności i chociaż zdarza mi się używać różnych platform sprzętowych, to akurat ten wpis piszę z laptopa:

1. z procesorem x86 (zgodnym z zestawem instrukcji z 1978)
2. z ekranem w technologii LCD (za Wikipedią - jej pierwsze generacje zostały wprowadzone komercyjnie na rynek w latach 80-tych XX wieku)
3. z systemu operacyjnego, którego historia rozpoczęła się ok. 1985 (oczywiście wiem, że obecny Windows to linia NT, a ta pojawiła się później, ale marka Windows to również okres wcześniejszy)

Pewnie znacie te opowieści o ludziach, którzy mają zatrudnienie, wykonują na komputerach różne czynności, a na koniec miesiąca lub tygodnia dostają za to odpowiednie wynagrodzenie. Praca. Często gęsto bywa tak, że ludzie pracy, siedzą sobie rano, piją sojowe late i przeglądają Panią Domu, aż tu nagle telefon brutalnie przerywa sielankę!

Roztrzęsiony i zdesperowany głos w słuchawce woła o pomoc:

„Szybko, panie, snopowiązałki na linuksie zaczęły wciągać sznurek! Greptaj pan, bo wszystkie konie stojo i czekajo!”

Gdzie podziały się te czasy, kiedy kolejne wpisy pojawiały się regularnie co tydzień? Aktualnie jest z tym mocno nieregularnie, ale generalnie przynajmniej raz w miesiącu nazbiera mi się wystarczająca ilość materiału. Nie wiem, czy tęsknie za częstszym wypuszczaniem kolejnych wpisów, chyba już przywykłem do tej sytuacji i ciężko byłoby mi się znów przestawić.

No ale mniejsza o to, żale odstawmy na bok. Skupmy się na tym co „istotne”, tj. kolejnych (tym razem sześciu) kompilacjach udostępnionych w programie Windows Insider – oznaczonych numerami

Intro

Hektolitry pomyj, tony zniewag, obelgi, widmo prokuratora generalnego i sądu najwyższego w jednej osobie, a nawet sugestie pozbawienia życia (może nawet i zdrowia), nie powstrzymały mnie przed drążeniem tematu i obalaniu kolejnych fantazji sianych przez fanatyków wodzirejów. Przed wami Manjaro GNOME, diament w kernelowej koronie, pogromca Windows i Ubuntu! Oto krótka historia, która odmieniła życie wielu osób!

Jeśli emocje związane z ujawnieniem afery skalowania UI pod Manjaro XFCE jeszcze nie opadły, to zalecam kilka dni solanek w Ciechocinku i wdychanie Jodu nad Bałtykiem, bo najbliższa niedziela będzie dla Was dual szokiem.

Kochani, chamstwo, cysterny pomyj i zapowiedzi złożenia wniosku do prokuratóry generalnej o wszczęcie postępowania karnego nie uchronią wichrzycieli, fałszycieli i Judaszy przed nadciągającym armagedonem!

Jeśli jeszcze tego nie robisz, to przygotuj się na premierę nowego dokumentu od Silny Ogór Production, poświęconego Manjaro GNOME Edition

Katedrę Notre-Dame w Paryżu budowano 180 lat (obraz i dane podaję za Wikipedią), czy w dzisiejszych czasach możliwe byłoby coś takiego?

Świat przyspieszył w wielu dziedzinach i dzisiaj chciałbym przybliżyć klasykę, czyli jak można tworzyć oprogramowanie (użyte zostanie odniesienie do bazaru i katedry) i porównać w kilku słowach to co mamy teraz do tego co widziałem w 2010:

Katedra

Grażyna (47) z Mrągowa pisze do mnie tak:

„Z pewno tako nieśmiałościo zwracam się do Pana bo curka i teściowa siedzo na Mandźaro już od dawna i jo tesz bym chcioła. Doradź Pan, bo u nas gadajo, że to pińć gie panie, rzerzączka i raka można dostoć.”

Jaki mężczyzna odmówi kobiecie w takiej sytuacji? Każdy z nas napotkał na swojej drodze miłośnika Linuksa, często neofitę, klienta firmy produkującej napary łagodzące problemy ze skórą. Nagietki, panie, jakieś pokrzywy. Przy okazji, niejeden z nas usłyszał o tym, że Linux przy Windows to jak Bugatti przy Passeratti.

Ostatnio wpadłem na pomysł, aby wziąć swój stary bardzo przestarzały laptop, zainstalować na nim linuksa i zobaczyć, jak szybko będzie działać. Miałem na myśli minimalne środowisko graficzne z leciutkimi aplikacjami i jestem zaskoczony pozytywnym wynikiem. Mówię o komputerze z procesorem Intel Atom N270 (jedno-rdzeniowym, dwu-watkowym, taktowanym 1.6GHz), który ma pamięć DDR albo DDR2 o pojemności 1GB.

Kontynuując poprzedni wpis czas sprawdzić jak całość sprawuje się w praktyce.

Do powyższego zdjęcia należy się kilka słów wyjaśnienia dlaczego pozycja wentylatora na CPU jest taka a nie inna. Powód jest prosty, mocowanie chłodzenia koliduje z pamięciami ram, przez co nie można go zamontować w takiej pozycji aby dmuchał do tyłu obudowy. Nie jest to jednak problem, ponieważ dmuchając do góry nie ma problemu z temperaturami. Na topie obudowy są 2 wentylatory 120mm wyciągające powietrze.