Calamares: jeden uniwersalny instalator dla wszystkich linuksowych dystrybucji
Jednym z czynników najbardziej utrudniających nowym użytkownikombliższe zapoznanie się z Linuksem jest różnorodność narzędziinstalacyjnych. Ten kto nawet dobrze opanował instalację Ubuntu, możepolec na instalacji OpenSUSE czy Fedory, nie mówiąc już o ArchLinuksie. Nierzadko też błędy pojawiające się w instalatorachsprawiają, że niektórzy rezygnują z Linuksa zanim jeszcze zaczną zniego korzystać. Deweloperzy projektu Manjaro postanowili coś z tymzrobić, tworząc Calamares – framework, dzięki któremu niebędzie trzeba nieustannie na nowo wymyślać koła i pisać własneinstalatory. Po ponad pół roku prac udało się im nie tylkodoprowadzić do wydania wersji 1.0 Calamares, ale też pozyskać dowspółpracy wielu autorów innych dystrybucji Linuksa.
Teo Mrnjavac, pomysłodawca frameworka, tak tłumaczył koniecznośćjego powstania: wiele udanych, niezależnych dystrybucji Linuksakorzysta z nieciekawych instalatorów, a wszystkie one są owocamirywalizacji, a nie współpracy. Ulepszenie jednego z istniejących jużinstalatorów nie rozwiązałoby tego problemu, poniewać praktyczniekażdy jest mniej lub bardziej powiązany z samą dystrybucją.
Calamares,nad którym pierwsze prace rozpoczęły się w maju 2014 roku, wyróżniasię pod tym względem całkowitą neutralnością – równie dobrzemoże działać z dystrybucjami o cyklicznym co i ciągłym procesiewydawniczym, korzystających czy to z pakietów .rpm, .deb czy tar.gz.Modularna architektura gwarantuje, że twórcy dystrybucji mogą dobraćsobie te komponenty, które są faktycznie niezbędne w procesieinstalacji ich systemów. Obecnie dostępnych jest 28 modułów, w tymobsługujące takie procesy jak instalację i konfigurację bootloadera,zaawansowane partycjonowanie dysków, zarządzanie użytkownikami czykonfigurowanie sieci. Dostęp do nich można uzyskać przez interfejsy wPythonie, C++ oraz wywołania z innych procesów, nie ma też problemu zwielowątkowym ich uruchomieniem.
Twórcy poszczególnych dystrybucji niemuszą martwić się, że wykorzystując Calamares popsują wizualnąspójność swojej dystrybucji. Niezależny mechanizm stylizacjiposzczególnych komponentów pozwala na stworzenie spójnego zpozostałymi komponentami systemu doświadczenia użytkownika bezkonieczności modyfikowania kodu samego frameworka.
Do prac nad Calamares pierwszaprzyłączyła się firma Blue Systems, wydawca Netrunnera. Za nimiprzyszli ludzie rozwijający KaOS-a, Maui i BBQLinux, a po nich twórcypierwszoligowych dystrybucji – Fedory i OpenMandrivy. Swojąpomoc zapewnili też projektanci związani z KDE Visual Design Group.
Dostępna już na GitHubie wersja 1.0frameworka uważana jest za nadającą się do zastosowań produkcyjnych,choć oczywiście jeszcze nie spełniającą wszystkich śmiałych założeńprojektu. W kolejnych wydaniach ma pojawić się m.in. wsparcie dlaUEFI i Secure Boot, konsolowy interfejs oraz obsługa innych niż x86architektur mikroprocesorowych (co wcale nie jest takie proste, gdyżzarówno ARM jak i PowerPC używają swoich specyficznych mechanizmówrozruchowych i schematów partycjonowania).
Autorzy Calamares przyznają, że niejest ich celem stworzenie jakiegoś jedynego standardowego narzędziado instalowania Linuksa; są dystrybucje dysponujące własnymi,bardziej zaawansowanymi narzędziami. Wiele jednak jest w gorszejsytuacji, i to właśnie do nich kierowany jest ten projekt.
