CorelDRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej,które może z powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom,jak i amatorom pragnącym spędzić czas przy kreatywnym zajęciu.Prezentujemy Państwu pierwszy z cyklu artykułów poświęconych temuwłaśnie programowi.
Grafika wektorowa i rastrowa Pracę z grafiką powinniśmy zacząć od zastanowienia się do czegotworzona grafika będzie wykorzystywana. To z pozoru proste pytaniema wpływ na wybór jednego z dwu wspomnianych narzędzi. Jeśli celemnaszej pracy ma być złożenie tekstu i grafiki (głównie opartej ojednolite kształty), które docelowo ma się znaleźć w wielu różnychformatach (np. wizytówka, broszura, plakat), w takiej sytuacjipowinniśmy zdecydować się na program do obróbki grafiki wektorowej,jakim jest Corel DRAW. Jeśli nasza praca uwzględniać ma ręczniemalowane obrazy imitujące grafikę rzeczywistą (szkic, malarstwo)lub operować mamy na cyfrowej postaci zdjęć, w takim przypadkuwybranym przez nas programem będzie Corel PHOTO-PAINT, którypozwala na obróbkę grafiki rastrowej. Przyjrzyjmy się różnicom wobrazie wektorowym i rastrowym. Grafika wektorowa, jak mogłaby wskazywać nazwa, jest opisana zapomocą zbioru wartości przetwarzanych w obraz za pomocą wzorówmatematycznych. Mówiąc prościej: jest to obraz, któregoposzczególne elementy stanowią fragmenty linii prostych i łukówbędących częściami figur geometrycznych oraz wszelkie złożenia tychtworów. Zupełnie podstawowe jak i te bardziej skomplikowane obiektywektorowe widoczne są na poniższej ilustracji.
Grafika rastrowa jest próbą odtworzenia obrazu rzeczywistego(zdjęcie) lub sztucznie utworzonego (namalowany obraz) za pomocąniezwykle gęsto ułożonych punktów o różnorodnym kolorze, które wefekcie stwarzają pozorny obraz ciągły. Porównanie do technikipuentylistycznej w malarstwie jest jak najbardziej na miejscu(ilustracja poniżej).
Tak zupełnie odmienne podejście do sposobu opisywania obrazuniesie za sobą szereg konsekwencji. Dwie najważniejsze to możliwypoziom skomplikowania obrazu oraz wpływ powiększania ipomniejszania na jego jakość. Przyjrzyjmy się poniższymilustracjom.
Po prawej stronie widoczny jest obraz wektorowy, przedstawiającyszereg obiektów o różnej złożoności, zaraz poniżej trzykroniepowiększony ten sam obrazek. Lewa strona unaocznia nam ten samefekt powiększenia wykonany na obrazie rastrowym. Jak widać w obuprzypadkach pierwotne ilustracje były jednakowe, jednakżepowiększenie wpłynęło znacznie na jakość obrazu. Wyobraźcie sobiePaństwo reklamę uliczną, której zbliżenie uwypukla wielkie kolorowekwadraty (piksele). Z pewnością nie byłaby to reklama udana. Przedstawione tutaj porównanie jest w pewnym stopniuwyolbrzymieniem problemu. Grafikę rastrową można bowiem powiększyćz jednoczesną minimalizacją strat, przy wykorzystaniu różnychzaawansowanych technik poprawiających jakość powiększonego obrazka.Widoczne jest to na poniższej ilustracji. Wciąż jednak nie jestmożliwe nieskończenie silne powiększenie (czy może trafniej:dziesięco czy stukrotne powiększenie), gdyż w obrazie oryginalnymbrak wystarczającej ilości detali, które pozwalałyby na zbliżenietego rzędu. Dlatego też widoczne często na filmach science-fictionczy filmach akcji stanowiska pracy informatyków od wszystkiego (takpopularny schemat informatyka w filmie), którzy z marnej jakościzdjęcia wydobywają odbitą w blacie stołu twarz złego charakteru,jest po prostu fikcją (i to niezbyt naukową).
Drugą wspomnianą wcześniej różnicą reprezentacji rastrowej iwektorowej jest poziom skomplikowania obrazu. Grafika rastrowa totylko zbiór punktów. Jeśli w danym miejscu obrazu ma być widocznyfragment zegarka, po prostu pojawi się tam piksel o zadanym kolorze(innym niż np. ręka na której ten zegarek znajduje się). Wprzypadku grafiki wektorowej konieczne jest opisanie kształtu tegozegarka za pomocą kolorowych figur geometrycznych i nieco bardziejzłożonych obiektów, co w efekcie wymaga znacznego nakładu czasu nastworzenie takiej grafiki. Wykonanie zdjęcia (ilustracja poniżej poprawej) to w dobie aparatów cyfrowych chwila. Próba odtworzeniarzeczywistych kształtów w minimalnym chociaż stopniu (po lewej)wymaga dużej ilości wolnego czasu, zdolności manualnych iodpowiedniego narzędzia. Jednak w sytuacji kiedy przygotowujemylogo aplikacji bądź instytucji, które następnie chcemy umieścić nawizytówce, kubku, podkoszulce i samochodzie, jest to czaswykorzystany właściwie. W wielu przypadkach wręcz niemożliwym jestwykorzystanie grafiki rastrowej. Przykładem takich sytuacji jestpróba utworzenia własnej wizytówki. Wykonana technikami rastrowymijest nieestetyczna a mała z definicji wizytówka uwypukla punktowycharakter obrazu.
Okno programu Wykonywanie grafiki wektorowej jest nie tylko konieczne ale iekscytujące, co mam nadzieję uda mi się dowieść w tym cykluartykułów. Aby jednak namalować cokolwiek przy pomocy myszkikonieczne jest zapoznanie się z programem, którego będziemy używać.Wykorzystywane przeze mnie aplikacje pochodzą z pakietu Corel DRAWGraphics Suite 12, który w wersji testowej pobrać można stąd.Zapraszam do pobierania i zapoznawania się z programem razem zemną. Corel DRAW to narzędzie, które przez lata obecności na rynku urosłodo rozmiarów potężnego narzędzia. Aby nie przytłoczyć użytkownikanadmiarem opcji, te najczęściej używane dostępne są szybciej apewne zestawy funkcji pogrupowane są w sposób, pozwalający naintuicyjny dostęp do nich. Po uruchomieniu Corel DRAW 12 OczomPaństwa ukaże się obraz zbliżony do tego poniżej.
W obszarze programu wydzielić można sześć podstawowych obszarów:pasek menu górnego (1), pasek narzędziowy (2), przybornik (3), menuprawe z paletą barw i roletami (4), pasek stanu (5), oraz obszaredycji (6). Poszczególne elementy widoczne na pierwszych pięciupozycjach można swobodnie przemieszczać, nie zrobię tego jednak,gdyż uważam taki właśnie, domyślny układ za najbardziej intuicyjnyi ergonomiczny. Corel DRAW udostępnia nam szereg pasków narzędziowych (listadostępna po kliknięciu prawym przyciskiem myszy w dowolnynieaktywny punkt obszaru; widoczne na poniższej ilustracji), zktórych domyślnie widoczne są dwa: pasek standardowy (dający szybkidostęp do okna dialogowego odczytu i zapisu pliku, drukowanie,cofanie zmian i im podobne) oraz pasek właściwości. Ten drugi ulegadynamicznym zmianom zależnym od aktualnie wybranego narzędzia orazod wybranego w obszarze roboczym elementu (obiekt, grupa obiektów,kształty specjalne, krzywe, punkty, itp.).
W późniejszych częściach cyklu bliżej przyjrzymy się niektórym zdostępnych w tym pasku funkcji. Drugim wyróżnionym obszarem jestprzybornik narzędziowy widoczny po lewej. Jak łatwo zauważyć częśćz narzędzi posiada niewielką strzałkę w prawym dolnym narożniku.Pod przyciskami takimi kryje się nie jeden, lecz szereg narzędziedycyjnych dostępnych poprzez kliknięcie i przytrzymanie lewegoklawisza myszy. Wykaz narzędzi wraz z odpowiadającymi im nazwamiwidoczny jest na poniższej ilustracji.
Znajdujący się po prawej stronie pasek z wyborem kolorów jestjednocześnie prowadnicą grupującą domyślnie otwierane przezużytkownika rolety (panele udostępniające zbiór zaawansowanychfunkcji obróbki kształtów, opisany szerzej w trzeciej częścicyklu). Standardowa widoczna paleta udostępnia wystarczającą liczbękolorów gotowych do wykorzystania w naszych projektach. Aby nieprzytłaczać użytkownika nadmiarem barw, paleta ta jest rozwijana aukryte kolory stają się dostępne po wciśnięciu znajdującej się udołu strzałki.
Warto wspomnieć o interesującej właściwości palety - powciśnięciu i przytrzymaniu klawisza myszy na którejś z barw,rozwija się dodatkowe menu pozwalające na wybór jednej z wariacjina temat wskazanej barwy (o większym lub mniejszym nasyceniu orazwartości składowej barwnej).
Pasek stanu jest szczególnie przydatny przy pracy z obrazem.Pozwala on nam na obserwowanie charakteru dokonywanych zmian iuzupełnień, bezpośredni wgląd w rozszerzoną paletę barw oraz inneparametry pracy z programem. Jego lewa część stanowiodzwierciedlenie obecnie wykonywanej akcji (np. informuje o fakcierysowania elipsy) i położeniu kursora. Jego prawa część dostarczaszczegółowych informacji o kolorze wypełnienia i konturze aktualniezaznaczonego obiektu.
Obszar edycji zajmuje lwią część okna programu i stanowi zarazemmiejsce naszej pracy, swoistą elektroniczną sztalugę. To tutajpowstają wszystkie obiekty składające się na kompletny obrazek. Udołu wspomnianego obszaru znajduje się imitujący zakładki obszarwyboru strony dokumentu. W sposób znany np. z edytorów tekstu,Corel DRAW umożliwia nam na włączenie kilku (czy nawet kilkuset)stron ilustracji w skład jednego dokumentu (szczególnie przydatne wprzypadku składania kilkustronicowego foldera reklamowego). Dlazakładek zdefiniowane jest także menu kontekstowe z szeregiem opcjiwidocznych na poniższej ilustracji.
Za ich pomocą możliwe jest m.in. dodanie nowej strony przedaktualną i po aktualnej, zmiana nazwy strony czy też jejusunięcie.
Prezentacja Najwyższy czas na prezentację. Spróbujmy swoich sił i postawmypierwsze kroki z CorelDRAW 12. Oprócz przypomnienia powyższychinformacji pokażę jak pracuje się z programem CorelDRAW 12 już wtrakcie samego rysowania. [zobacz demonstrację](javascript:displayDemonstracja()
