Bridge Linux: Instalacja – część II

Niniejszy tekst jest kontynuacją wpisu: Bridge Linux: Instalacja – część I

Tak poza tematem...

Drogi Czytelniku!

Masz oto przed sobą drugą – nie licząc wprowadzenia – część wpisu o instalacji Bridge Linuksa, który zdecydowałem się kontynuować, zachęcony wyjątkowo gorącym przyjęciem poprzedniej jego części: większości odebrało mowę :) i jedynie Nazir50 zareagował odwrotnie niż wszyscy, choć nie ma w tym, właściwie, niczego nadzwyczajnego, jako że osobnik ten zwykł lansować zgoła odrębne postawy i zachowania niż ogół...

Powróćmy, jednak, do sedna...

Po ustawieniu strefy czasowej, daty i czasu, program instalacyjny powróci do głównego menu, a nam pozostanie przejść do kolejnej opcji:

2. Disk(s) preparation (przygotowanie dysku/dysków)

W tej części podzielimy dysk na partycje i przygotujemy je do instalacji Bridge'a.

Uwaga!  Operację tę należy wykonać nawet wówczas, gdy istniejące na dysku partycje nie muszą być zmieniane lub zostały utworzone, na przykład, przy pomocy programu gparted!

Zanim przystąpimy do konkretnych czynności, związanych z partycjonowaniem dysku, warto zwrócić uwagę na dwie ważne kwestie.

Po pierwsze, o ile nie masz zamiaru tworzyć partycji LVM, czy używać jakichś „egzotycznych” systemów plików na partycji „bootującej”, Bridge Linux nie wymaga partycji /boot. Jeśli jednak, zdecydujesz się posiadać tę partycję – to dobre rozwiązanie, szczególnie dla początkujących użytkowników, ponieważ, w razie jakichkolwiek problemów z systemem plików, zwłaszcza, na partycji „bootującej”, pozostałe dane pozostaną bezpieczne – przeznacz na nią od 50 do 100 MB i wybierz system plików ext2 (najbardziej dopracowany i najstabilniejszy z wszystkich ext'ów). Jeśli, jednak, preferujesz „życie nieco bardziej na krawędzi”, wystarczy, że utworzysz tylko dwie partycje: swap oraz partycję główną (/), choć dobrze jest posiadać również partycję /home (na dane użytkownika).

Po drugie, rozstrzygnąć trzeba, jaką powierzchnię dysku przeznaczyć na partycję swap. Opinie, w tym zakresie, są niezwykle podzielone: niektórzy opowiadają się za przydzieleniem obszaru odpowiadającego dwukrotnej wielkości pamięci RAM, kolejni sugerują użycie przestrzeni równej pamięci RAM (w obydwu tych przypadkach, jako argument podaje się hibernację systemu, która wymaga miejsca na „zrzucenie” danych z pamięci), jeszcze inni uważają, że wystarczy miejsce o wielkości od 512 MB do 1 GB. Osobiście, na swap przeznaczam 1 – 2 GB (przy 4 GB RAM), nie korzystając, jednak, w ogóle z hibernacji.

Podsumowując, idealny układ partycji na dysku (zwłaszcza dla początkujących), to:

W opisywanej tutaj, przykładowej instalacji, pominięto tworzenie partycji /boot, przygotowanie jej jest, jednakże, takie samo, jak innych, np., /home.

Po wybraniu, w głównym menu, opcji przygotowania dysku, ukaże się takie okienko:

Wykonanie „Assisted preparation (erases the whole disk)” spowoduje (zgodnie z informacją), że wszystkie dane, znajdujące się na dysku, zostaną, w trakcie instalacji, usunięte. Dlatego, jeżeli Bridge Linux miałby być drugim systemem (obok innego Linuksa lub systemu Windows), lepiej zastosować partycjonowanie ręczne: „Partition by hand and choose the partitions to use”. Nic nie stoi, oczywiście, na przeszkodzie, by ręcznie dzielić dysk na partycje, nawet wtedy, gdy Bridge Linux instalowany będzie jako jedyny system operacyjny.

Zaznaczamy, zatem, drugą pozycję w menu, zatwierdzamy wybór i zabieramy się za tworzenie partycji. Najpierw, jednak, zobaczymy jeszcze listę dostępnych dysków:

Wciskamy [Enter], a naszym oczom ukaże się okienko, w którym (bardzo uważnie!) wybieramy dysk, który chcemy poddać partycjonowaniu:

Jeszcze ostrzeżenie, że wybrany wcześniej dysk, będzie partycjonowany programem cfdisk, a także informacja o tym, by zresetować komputer, gdyby program tego zażądał:

[Enter] i przechodzimy do programu partycjonującego:

Uwaga!  Jeżeli nie będziemy niczego zmieniać na dysku, bo, na przykład, poprzednim systemem był Linux i partycjonowanie nie jest konieczne albo przed instalacją przygotowaliśmy nowy układ partycji, to cfdisk wyświetli ich listę i – o ile uznamy, że wszystko jest OK – wykonujemy zapis istniejącego stanu twardego dysku ([Write]) i wychodzimy z programu ([Quit]).

W sytuacji, kiedy dysk jest zupełnie pusty lub zawiera niepożądany (niewłaściwy) układ partycji, niezbędne jest ich utworzenie (jeżeli dysk jest już podzielony na partycje, ale nie tak, jakbyśmy tego chcieli, wówczas trzeba je najpierw usunąć). Jeżeli, domyślnie, nie jest zaznaczona wolna przestrzeń („Free Space”), dokonamy tego z użyciem klawiszy kierunkowych [w górę] / [w dół]. Następnie, wybieramy opcję [New], a w efekcie, wygląd cfdisk'a zmieni się następująco:

Z dostępnych opcji wybieramy [Primary] i zatwierdzamy [Enterem]:

Ustalamy wielkość naszej partycji (w opisywanym przykładzie jest to swap o wielkości 2 GB):

Następnie, określamy, czy partycja ma znajdować się na początku ([Beginning]), czy na końcu ([End]) wolnej przestrzeni (w przykładzie wybrano początek):

Opcjonalnie, możemy jeszcze zmienić typ partycji. Nie jest to konieczne, ale jeśli nie wykonamy tego teraz, obowiązkowo, będziemy musieli sformatować partycję swap w trakcie instalacji. Po wybraniu [Type] pojawi się lista dostępnych systemów plików:

Wpisujemy „82” („Linux swap / Solaris”) i zatwierdzamy:

Jak widać, partycja swap została utworzona, a my możemy przejść do przygotowania kolejnej. Ponownie, zatem, „ustawiamy się” na wolnej przestrzeni i wybieramy opcję [New]:

Następnie – tak, jak wcześniej – wybieramy [Primary]:

Ustalamy wielkość partycji – w przykładzie, będzie to partycja główna (/) o wielkości 8 GB (dla przypomnienia, partycja ta nie powinna być mniejsza niż 8GB):

Określamy położenie partycji (w przykładzie, ponownie, [Beginning]):

Ze względu na to, że partycja ta będzie odpowiedzialna za uruchomienie systemu, przypisujemy jej flagę BOOT (jeśli w systemie miałaby istnieć partycja /boot, wówczas ona przejęłaby tę rolę). Zaznaczamy, więc, opcję [Bootable], a w rezultacie otrzymujemy:

Nasza partycja główna jest gotowa, pozostaje, zatem, utworzenie partycji /home. Ponownie, więc, zaznaczamy „Free space” i wybieramy opcję [New]:

Następnie, wybieramy [Primary]:

Ze względu na to, że jest to ostatnia partycja, przypisujemy jej pozostałą pojemność (nie będzie, również, konieczne ustalenie jej położenia):

Nasza partycja /home jest gotowa.

Upewniamy się, że wszystko jest OK i zapisujemy nasz układ partycji na dysku (opcja [Write]).

Jeżeli jesteśmy przekonani o słuszności wyboru, wpisujemy „yes” i potwierdzamy [Enterem].

Uwaga!  Wykonanie tej czynności oznacza usunięcie wszystkich danych z dysku twardego!

O ile cfdisk nie informuje o wystąpieniu błędów, oznacza to, że przygotowany przez nas układ partycji został zapisany na dysku, a my możemy opuścić program:

Znów zobaczymy menu wyboru dysku do partycjonowania – tym razem wybieramy [DONE]:

Punkty mo(u)ntowania

Uwaga!  Opisane poniżej czynności muszą wykonać również ci, którzy tworzyli partycje przed instalacją lub nie przygotowywali ich w ogóle!

Zakończenie tworzenia partycji, automatycznie wywoła procedurę przypisywania im systemów plików i punktów mo(u)ntowania (dla „niewtajemniczonych”: punkt mo(u)ntowania, to określona, fizyczna lokacja na partycji głównej, do której przypisuje się partycję, dysk, czy inne urządzenie (np., kartę pamięci, pendrive'a); jedynie swap nie posiada takiego punktu.). Dla przygotowanych przez nas partycji, wybieramy systemy plików i przypisujemy im punkty mo(u)ntowania, według poniższego schematu:

Instalator poinformuje jeszcze o rozpoczęciu wyboru partycji dla instalowanego systemu:

Następnie o dostępnych dyskach:

Najpierw, określamy partycję swap (w przykładzie jest to /dev/sda1):

Jeżeli wcześniej – w trakcie przygotowywania partycji sda1 – nie zmieniliśmy jej typu na „Linux swap / Solaris” – teraz, na pytanie, czy ją formatować, musimy odpowiadzieć „Yes”

Następnie – partycja główna (w przykładzie, odpowiednio – /dev/sda2):

W kolejnym okienku określamy system plików dla partycji głównej (w przykładzie wybrano ext4):

Jeszcze pytanie o to, czy formatować partycję sda2, na które odpowiadamy „Yes” – nasza partycja nie ma, bowiem, żadnego systemu plików:

Pozostała jeszcze jedna partycja – /dev/sda3. Wybieramy ją, zatem, w kolejnym okienku:

Ustalamy dla niej system plików (w przykładzie – ponownie ext4):

Następnie – punkt mo(u)ntowania – domyślną lokalizację: /boot, zmieniamy na: /home (w opisywanej, przykładowej instalacji zrezygnowalno z tworzenia partycji /boot; jeżeli, jednak, miałaby ona istnieć, nie zmienialibyśmy w tym momencie lokalizacji punktu mo(u)ntowania, chociaż sama partycja, byłaby drugą w kolejności):

Jeszcze pytanie o formatowanie partycji, na które również odpowiadamy twierdząco:

W następnym okienku zobaczymy, że wszystkie, utworzone przez nas partycje, zostały już zdefiniowane i dlatego, możemy wybrać w nim opcję [DONE]:

Jeżeli wszystkie dane są prawidłowe, potwierdzamy wprowadzenie fizycznych zmian na dysku:

Instalator rozpocznie wykonywanie poleconych mu zadań, informując, które z nich wykonuje. O ile, w ich trakcie, nie wystąpią żadne błędy, na koniec ujrzymy następujący komunikat:

Potwierdzamy komunikat, a następnie w początkowym menu, wybieramy opcję [Main menu]:

To spowoduje, że instalator powróci do głównego menu instalacji.

cdn...

PS. Kolejna część wpisu: Bridge Linux: Instalacja – część III