Każdy dzień z nowym komputrem pozwala odkrywać mi nowe zakątki do tej pory niezbadanych możliwości. Kontynuujmy więc te kwestie i poruszmy dosyć ciekawy element.

Posiadam model z końcówką EB – co dla miłośników Vaio Pro powinno przemówić i sprawić, że otworzą oczy z niedowierzania. Po chwili stukną się w głowę i będą już wiedzieli lepiej niż ja sam, że kupiłem komputer tylko dla szpanu. Bo ten model ma dotykowy ekran.

Po cholibkę Ci dotykowy ekran w laptopie Max?

Okazuje się, wbrew obiegowej opinii, że się przydaje.

Postanowiłem skorzystać z okazji, że są testy sprzętu Intela i popisać trochę o tak zwanym Ultrabooku. Może ktoś się nawet pomyli i da mi jakąś nagrodę. Albo i nie.

Nabyłem drogą długiej historii z naprawdę niesamowitymi zwrotami akcji, miłością, odrzuceniem i innymi rzeczami nowy laptop. Należy on do kategorii ultra i nie jest to nadużycie.Do tej pory nigdy nie szczędziłem na swój mobilny sprzęt – no może z wyjątkiem tej pierwszej Toshiby z Allegro. I tego drugiego Acera… ale przejdźmy do sedna.

Minęło już naprawdę dużo czasu od momentu w którym ona zawitała w moim życiu i bez pardonowo zastąpiła nie tylko Elsię ale i Haquę. O tak. Na imię jej Plenair i jest uroczym, słodziutkim stworzonkiem. Nie ma może tak niesamowitych walorów jak poprzedniczki, ale nie tylko wygląd się liczy. Czasem też wnętrze. Przede wszystkim jednak liczy się ta iskra namiętności, która musi zapłonąć bym pokochał jakiś sprzęt. A uprzedzając wiele faktów, Nokie Lumię 720 już kocham. Kocham nienawidzić.

Teatrzyk Niebieski Kucyk

ma zaszczyt przedstawić

"Rozprawa Pękniętej"

Występują:

Sędzia Sprawiedliwie Obarczony Zadaniem

Pęknięta

Oburzone Społeczeństwo

Scena I – przyznanie się:

Sędzia: Przyznaj się! Pękłaś?

Pęknięta: Przyznaje się! Pękłam. (Pęknięta przyznaje się ze skruchą)

Oburzone Społeczeństwo: Buuuuuu. (Buczenie)

Scena II - powody:

Sędzia: Dlaczego?

Pęknięta: Bom ja tylko chciała pomóc.

Spoglądając za okno, gdzie poza kwitnącymi bzami, przepiękną wiosenną pogodą i wracającymi z ciepłych krajów bocianami widzę ludzi witających nowy rok, nie mogę oprzeć się pokusie.

Okrągła data wita nas nowościami niezwykle ciekawymi. Pojawił się wreszcie długo wyczekiwany 14 calowy Samsung Note 7 z dwudziestoma rdzeniami a obok nowej weryfikacji za pomocą linii papilarnych na Facebooku, mamy wreszcie panel zakładek w nowej Operze.

Stojąc w przepięknie zdobionej sali, przy ogromnym i niezwykle jasnym ekranie, opowiadając o połowicznym rozpadzie wirali, spoglądałem na leniwe twarze hotzlotowiczów. Senność, konsternacja, znudzenie – to właśnie rysowała się na ich licach. Ot, skończyłem się – pomyślałem cichutko, gdy serce me zostało ukute rzeczywistością.

Odsuwając na bok animozję i przecudnej urody zlotowiczki, spoglądałem w otchłań ogromnego pomieszczenia konferencyjnego przemykając po wszystkich twarzach jakby w poszukiwaniu odrobiny zrozumienia. Legenda z końcu musi żyć.

Jest pewien moment w życiu, że uruchamiasz swojego nowego Windowsa 8 i cieszysz się. Wiem, ogólniki, ale przestały mnie jarać syfiaste wolne oprogramowania i chce wam powiedzieć dlaczego.

Zaczęło się to w 99 roku. Czyli zgoła ponad 13 lat temu. Softu było wtedy tyle co kot napłakał i cieszyłem się z każdego, który spełniał moje oczekiwania. Godzinami mogę wymieniać najróżniejsze programiki, które w czymś pomagały, coś robiły, gdzieś tam działały w tle.

Społeczności blogowa DP: Tak jestem prowokatorem i aktalot-san to ja. Ale to nie koniec. Byłem tez Xdeg-iem.

Te dwa wpisy jednak nie powstały bez powodu. Cel jaki mi przyświecał był jasny. Po wpisie lukasamd pytającym czy blogi na DP powinny być stricte technologiczne wpadłem na szalony pomysł sprawdzenia waszej reakcji.

Ku mojemu zaskoczeniu wnioski jakie wyciągnąłem były całkowicie inne od tych jakie założyłem.

Wyobraźcie sobie lepszy świat – świat w którym nie ma już problemu nielegalnego oprogramowania. Jak dojść do takiego poziomu? Gdzie jest stuprocentowa recepta na sukces? Otóż jest to proste jak zwinięty drut kolczasty – zlikwidować oprogramowanie!

Tak o. Po prostu!

Powiecie pewnie coś w stylu: Absurd! Jak można zlikwidować oprogramowanie? Jesteś głupi! A Twoje stopy śmierdzą!

W pewnym sensie będziecie mieli racje – odnośnie oprogramowania oczywiście, bo stopy myje regularnie – nie da się go, tak o, zlikwidować.

Rok temu – może mniej, może więcej – gdzieś między dniami spokojnymi pojawił się problem. Zawył Internet, zahuczały tysiące kilometrów światłowodów, klawiatury, które normalnie leniwie dukały swe literki, zapaliły się ogniem prawdziwej pasji a właściwie to nienawiści.

Dobre Programy wprowadziły dumnie nazwanego Asystenta Pobierania. Stało się. Pamiętam ten dzień jakby to było wczoraj, albo może przed wczoraj. Właściwie to nie pamiętam tego dnia, bo nie kłopotałem sobie tym głowy.