Szef Oracle'a ostrzega: komputery niszczą dziś dzieciom dzieciństwo

Jedną z tradycji ludzkiej cywilizacji jest wygłaszanie przezstarszych mężczyzn tyrad na temat złego stanu obyczajów, wszczególności zachowania się dzieci i młodzieży. W ostatniczwartek tradycję tę podtrzymał nie kto inny jak mroczny mistrzDoliny Krzemowej, szef Oracle'a, Larry Ellison. I może nie byłoby wtym nic niezwykłego, gdyby nie to, że wystąpienie tego znaczącegodla przemysłu komputerowego człowieka dotyczyło fatalnego wpływu,jaki komputery mają na dzieci.Okazją do wystąpienia słynnego miliardera była konferencjaOracle Human Capital Management, podczas której Ellison zapytanyzostał o to, jakie jego zdaniem zmiany technologia przyniesieświatu. W odpowiedzi wskazał on na melodramatopowiadający o romansie między człowiekiem a sztucznąinteligencją pt. Ona(którego producentem była zresztą córka Ellisona, Megan),jednocześnie ostrzegając przed problemami, jakie komputerowarewolucja przyniosła naszym czasom.[img=kidsplaying]Największy z nich uderzył wdzieci, które spędzają całe dnie grając w gry wideo. Ellisonstwierdził, że gdy sam był dzieckiem dawno dawno temu (a więc wlatach pięćdziesiątych zeszłego stulecia), zaraz po wschodziesłońca uciekał z domu na rower. Jeśli moi rodzice mieliszczęście – biedni moi rodzice – wracałem do domu zanimzrobiło się ciemno –przyznał. Dzisiaj dzieci zamiast spędzać czas na dworze, całymidniami siedzą przed komputerami.Choć spostrzeżenie to odkrywczenie jest, to podane przez Ellisona uzasadnienie takiego stanu rzeczydaje do myślenia. Dzieci wybierają gry wideo dlatego, że są onełatwiejsze od rzeczywistych gier. W wirtualnejrzeczywistości każdy może być gwiazdą koszykówki LeBronem.Granie dostarcza więcej zabawy, gdy jest wirtualne, ponieważosiągasz większe sukcesy... podczas gdy w rzeczywistości tylkojednej osobie udało się zostać LeBronem– zauważył szef Oracle'a, przekonany, że choć sama technologianie jest ani dobra, ani zła, to wpłynęła bardzo negatywnie nażycie naszych dzieci.Ostrzeżenia o fatalnym wpływiekomputeryzacji na rozwój człowieka, w szczególności dzieci imłodzieży, pojawiają się praktycznie od początku zawitaniakomputerów pod strzechy – starsi Czytelnicy pewnie sami pamiętają,jak demonizowano nasze Commodore czy Atari w latach osiemdziesiątych.Dziś profesor Sherry Turkle z MIT-u ostrzegaprzed światem, w którym nie toleruje się nudy, światem, gdziewszystko jest programowalne, światem połączonych w sieć samotnychludzi. Jej opinia jako psychologa o luddystycznych zapędach jestjednak zupełnie innego kalibru, niż opinia człowieka, któregopraca w dużym stopniu umożliwiła stworzenie technologii, którazawładnęła umysłami młodych ludzi. Bez względu na to, co Turklejednak napisze, a Ellison powie – żadne z nich nie jest w staniezapalić czerwonego światła dla technologii informatycznych.Konsensus panuje wręcz przeciwny, uważa się, że zachęcaniedzieci do zgłębiania tej tematyki jest dobrym pomysłem na ichkształcenie i wychowanie. W mediach społecznościowych regularnietoczą się dyskusje dotyczące tego, czy programowanie powinno staćsię częścią ogólnego wykształcenia, jak historia literatury czyelementy matematyki, a inicjatywy na rzecz nauczania programowania,takie jak choćby stworzenie komputerka Raspberry Pi, okazują sięwielkim sukcesem. Ich zwolennicy próbują przedstawić oczywiścienauczanie programowania jako coś zgoła odmiennego, bardziejpożytecznego od „zwykłego” grania, jednak trzeba pamiętać, żebez względu na to, czy dziecko spędzi cały dzień grając w TeamFortress, czy też cały dzień z Wolfram Language uruchomionym naRaspberry Pi, to będzie to dzień bez roweru. Zawodowa przyszłośćtych, którzy w swojej młodości postawili na granie, a nie naprogramowanie, może się zresztą wcale się tak wiele nie różnić– jedni będą spędzali całe dnie przed komputerem na treningachStarcrafta, inni będą spędzali całe dnie na klepaniu kodu w Jaview korporacyjnym openspace.