Jeszcze dwa lata temu telewizor Toshiby, oferujący obrazstereoskopowy w wysokiej rozdzielczości (stereoskopowy, a nie 3D),był szumnie przez recenzentów Cnetu określony jako przyszłośćtelewizji, zaś największe stacje telewizyjne prześcigały się wzapowiedziach uruchomienia własnych kanałów „3D”. Zczasem na całym świecie uruchomiono ponad 30 takich kanałów, atelewizory ze stereoskopowym obrazem, z nieodłączną parąpolaryzacyjnych okularów, wystawiane były w honorowych punktachsalonów RTV. A mimo to klienci nie uwierzyli w „trzeci wymiar”– najnowsze posunięcie BBC świadczy o tym, że po raz kolejnystereoskopowa telewizja może zostać zapomniana.Być może młodszych Czytelników to zdziwi, ale trzeci wymiar wkinie i telewizji to nic nowego. Pierwszą telewizję „3D”(czyli ruchomy obraz stereoskopowy) pokazano w Anglii w 1928 roku, aw 1946 roku w Związku Radzieckim zdumieni widzowie mogli oglądać wkinach (bez okularów!) trójwymiarowy, pełnometrażowy film AleksandraAndrijewskiego pt. Robinson Kruzo.Wtedy to wielki Siergiej Eisenstein pytał (retorycznie): czykino przyszłości będzie trójwymiarowe? Czy jutro nadejdzie podzisiaj? [img=okulary3d_opener]Takich cykli ekscytacji izwątpienia trójwymiarowym obrazem było według historyków kinaprzynajmniej pięć – a my jesteśmy świadkami wątpienia właśnie wostatnim z nich. O ile jeszcze filmy „3D” wciąż się kręci(choć coraz więcej widzów stara chodzić się na seanse z wersjami 2D),to jednak telewizje tego typu okazały się z biznesowego punktuwidzenia kompletną porażką. BBC przyznało się do tego, i po razkolejny z „trzecim wymiarem” zamierza przystopować. Brytyjski narodowy nadawcarozpoczął transmisje „3D” w 2011 roku, nadając finałyturnieju tenisowego Wimbledon w ramach partnerskiego porozumienia zSony. Oglądalność była jednak umiarkowana – spośród 1,5 mlnposiadaczy odbiorników 3D w Wielkiej Brytanii, jedynie połowa chciała w tej technologii obejrzeć transmisje z ostatniej Olimpiady, zaśjedynie 5% z nich zainteresowało się świąteczną mową królowejElżbiety II, adresowaną do obywateli państw Brytyjskiej WspólnotyNarodów. Kim Shillinglaw, która w BBC odpowiadała za wprowadzeniestereoskopowych programów TV na antenę, przyznaje,że wyniki te nie są zadowalające,niewarte włożonego wysiłku. Dlatego też emisja programów „3D”w BBC zostaje zawieszona do odwołania; jedyny wyjątek zapowiedzianodla jubileuszowego wydania specjalnego Dra Who w listopadzie tegoroku – ale to wszystko, żadnych programów na 2014 rok niezamówiono. W ten sposób brytyjski nadawca dołącza do amerykańskiejsieci kanałów sportowych ESPN, która ogłosiła miesiąc temu, żewyłącza specjalny kanał 3D, ze względu na nikłezainteresowanie abonentów (a wzamian zamierza eksperymentować z kanałami UHDTV, zapewnetransmitującymi takie dyscypliny sportu, jak wyścigi ślimaków). Zaskakuje tylko, że ażtyle czasu zajęło nadawcom zorientowanie się, że konsumenci oboktelewizorów stereoskopowych przechodzą obojętnie. Według danych firmybadawczej DisplaySearch, szczyt zainteresowania odbiornikami „3D”przypadł na 2011 rok: wówczas to w tak kochającej telewizję AmerycePółnocnej 11% konsumentów zadeklarowało posiadanie takiegotelewizora. Później jednak było znacznie gorzej – w pierwszymkwartale 2013 r. do posiadania telewizora „3D”przyznawało się już tylko 6% konsumentów. Równie kiepsko wyglądałasytuacja z kanałami telewizyjnymi – pod koniec 2012 rokuzamknięto sponsorowany przez Panasonica i adresowany na rynekamerykański n3D, zniknął też japoński kanał 3D z usługi SKYPerfecTV!, a większość innych kanałów (w tym polskie NEXT TV) niebardzo chce się przyznawać do liczby odbiorców. Według badań rynku amerykańskiego, regularnie telewizję 3D oglądać tam ma około 100 tys. osób. Podobno jedyniepornograficzne telewizje Hustlera i Penthouse'a radzą sobie na tymrynku – ale to akurat nie powinno dziwić, ten typ treści odwynalezienia stereoskopu był chętnie przenoszony na „3D”.Cóż, pozostajepoczekać na holowizję – być może prawdziwe trójwymiarowe TVzdobędzie kiedyś serca widzów, a płaskie ekrany zastąpione zostanąponownie przez wielkie pudła.
