Kiedy tak siedziałem i patrzyłem się w łazienkowy sufit, pomyślałem sobie, a miałem ostatnio trochę czasu na różne przemyślenia, że czułbym się niekomfortowo, gdyby (w tak głębokim moim skupieniu) dopadł mnie czyjś wzrok, lub ktoś usłyszałby wtedy często wypowiadane do samego siebie (od czasu do czasu warto porozmawiać z kimś mądrym) pewne swoje przemyślenia. Czułbym się tak, jakbym był zmuszony do chodzenia z przezroczystym plecakiem, aby każdy mógł zobaczyć co mam do niego zapakowane, choć zwykle nie noszę w nim ani bomb, ani też kompromitujących kogoś czasopism. Nie mam zbyt wiele do ukrycia, ale nie mając swojego kąta, zacisza gdzie spokojnie można sobie pogrzebać w... nosie, na przykład, gdzie każdy i o każdej porze bez mojego zezwolenia mógłby sobie popatrzeć, co w danej chwili robię, czego nie robię, czułbym się niekomfortowo.
Nie muszę nikogo uświadamiać, że doczekaliśmy się bardzo ciekawych czasów. Dzisiaj sporo rzeczy można załatwić przez internet nie ruszając się z domu: możemy zrobić zakupy, możemy zapłacić rachunki, możemy pracować, dzięki komunikatorom i portalom społecznościowym mamy kontakt z rodziną, ze znajomymi, zamiast iść do kina możemy pobra... eheh, strumieniować zakupiony film wprost na ekran naszego telewizora.