O istocie informatyki

Swoją przygodę ze światem informatyki zacząłem, a przynajmniej tak mi się zdawało, kiedy kolega ojca (straszny zapaleniec) złożył nam pierwszy komputer. Nie pozostawił nas też samych i krok po kroku wprowadzał nas w tajniki informatyki. Do dziś pamiętam noce zarwane na konfigurowaniu systemu, „oglądaniu” bluescreenów, walce z niedziałającym od razu sprzętem itp. Dobrze pamiętam pierwszy samodzielnie zainstalowany system, a nawet pierwszą nagraną płytkę. Postanowiłem wtedy na dłużej związać swoje życie z komputerem. Zafascynowany możliwością zrobienia reinstalki systemu i zainstalowaniu kilku programów na komputerach kolegów, zacząłem z nieukrywaną dumą przypinać sobie jakże zaszczytną łatkę INFORMATYK.

Czytając to pewnie już się zastanawiacie po co ten nudnawy i przydługi wstęp. Otóż wiele młodych osób posiadłszy wspomniane we wstępie umiejętności uważa się za dobrych informatyków (nierzadko dzięki wychwalaniu całej rodziny i kolegów, dla których taka obsługa komputera to czarna magia). Tak podbudowana młodzież kończąc gimnazjum i mając pełne przekonanie o swej świetności postanawia zdobyć tytuł- na początek technik (dla starszych czytelników: tak teraz można zostać technikiem informatykiem prosto po gimnazjum) później może nawet mgr.

I tutaj pojawiają się pewne trudności. Okazuje się, że ta informatyka to cięższy kawałek chleba, niż wydaje się na początku. Bo oto z jakże wielkim zdziwieniem młody zapaleniec odkrywa, że śmiganie w Wordzie, Excelu, Paint’cie oraz umiejętność sformatowania i zainstalowania systemu to stanowczo za mało. O dziwo nie wystarczy też nieprzeciętna zdolność przechodzenia wszystkich nowych gier.

Pojawia się za to UTK (Urządzenia Techniki Komputerowej) i schemat blokowy plus istota działania procesora czy karty graficznej, SOiSK (Systemy Operacyjne i Sieci Komputerowe) nie tylko bardziej zaawansowana obsługa Windowsa ale też istota działania OSów, Linux (what!), a gdzie niegdzie nawet MacOS , Active Directory itp., MiGK(Multimedia i Grafika Komputerowa) nie tylko Corel i Flash ale podstawy teoretyczne, grafika rastrowa, wektorowa, dźwięk i na koniec prawdziwy zabójca czyli PSiO (Programowanie Strukturalne i obiektowe).

Osobiście miałem to szczęście, że wcześniej zostałem ostrzeżony, a poza tym polubiłem te strasznie brzmiące przedmioty, ale również w mojej klasie było wiele osób, które rady nie dały i dość często można było usłyszeć „pomyliłem kierunek”.

Ale to i tak „pikuś” w porównaniu z tym, z czym mamy do czynienia na studiach. Tutaj dopiero zaczyna się jazda. Kilka przedmiotów matematycznych np: Matematyka Dyskretna, Podstawy Analizy Matematycznej, Metody Numeryczne, Probabilistyka i Statystyka, Algorytmika i Struktury Danych, Teoretyczne Podstawy Informatyki (skąd się tego tyle tego wzięło). Kilka przedmiotów związanych z programowaniem, wymieniał nie będę, żeby nie przynudzać. I nagle młody człowiek się zastanawia: „Co ja najlepszego zrobiłem przecież z matmy nie dam rady?”

Po co straszysz powiecie. Otóż moim zamiarem nie jest straszyć tylko w lekkim przybliżeniu pokazać z czym wiąże się INFORMATYKA - nie obsługa (nawet zaawansowana) komputera, lecz INFORMATYKA.

Otóż wiele osób z branży IT zajmuje się właśnie obsługą komputera, czy bardziej zaawansowanych programów. Natomiast istotą informatyki jest to co dzieję się u podstaw, czyli algorytmy, idee, programowanie itp.

Według mnie poprawniej jest nazwać informatykiem naukowca, który wymyśla coraz to lepsze algorytmy lub programistę, który pisze coraz to lepsze programy, niż osobę która z tych programów korzysta. Oczywiście informatyka jest dziedziną niezwykle rozległą i nie da się zbytnio uogólniać. Nie chcę też urazić nikogo kto posiada duże umiejętności w zakresie oprogramowania czy sprzętu. Ale ponieważ sam przekonałem się jak wygląda świat informatyki, mając nawet dyplom technika nie mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć o sobie informatyk.

Mam nadzieję, że tym wpisem pomogę osobom, które zastanawiają się co czeka je w zetknięciu z informatyką. Jestem również ciekawy co wy sądzicie na ten temat.