W poprzedniej części zakończyłem na tym, że na początku lat osiemdziesiątych wobec rosnącej popularności komputerów domowych z nielegalnego importu zmieniło się też podejście władz, które można scharakteryzować jednym i niezwykle popularnym wówczas hasłem:

Számítógép mindenki számára (Komputer dla wszystkich)

W 1975 roku powstaje Instytut Opracowania Komputerów (SZAMKI), który ma za zadanie opracowanie rodzimych konstrukcji komputerów, które byłby bardziej dostępne dla wszystkich.

Podczas wpisów poświęconych numerom „Bajtka” z 1985 roku dość często pojawia się komputer, od którego wielu z nas zaczynało swoją przygodę — ZX Spectrum. Jego historii nie będę opisywał i odsyłam do moich wpisów dotyczących historii firmy Sinclair. Powiązanie z serią znajdziecie na końcu. Jednak czasem się pojawiają pytania, jak pobawić się Spectrum współcześnie.

Rzeczą najbardziej oczywistą, jest propozycja zakupu używanego komputera ZX Spectrum, którego ceny relatywnie nie zmuszają do sprzedania nerki.

Trzeci numer „Bajtka” w 1985 roku pojawił się w listopadzie i jak widać… Zostało im jeszcze trochę niebieskiej farby na tytuł. Można by powiedzieć dość przewrotnie, że numer ten mógłby być legendarny. Znalazła się o nim informacja w grze na ZX Spectrum z 2017 roku (tak, na Spectrum ciągle powstają gry!!) - "Tajemnica Carmen Strasse 35". 

No dobra, przejdźmy do meritum wpisu, a więc przeglądamy trzeci numer "Bajtka" znaleziony na kanapie profesora von Brauna.

W sobotę wraz z „Bajtkiem” wspomniałem o tym, że informatyka na Węgrzech rozwijała się nieco bardziej dynamicznie niż w Polsce. We wpisie pojawił się węgierski komputer PRIMO, którego historia i konstrukcja zasłużyła na osobne wspomnienie, a więc zapraszam na Węgry.

Na wstępie muszę pewną rzecz wyjaśnić. Badanie węgierskiej drogi do PRIMO było tak pasjonujące, że ów wpis strasznie urósł, więc musiałem go podzielić na dwie części.

Drugi numer „Bajtka” pojawił się w październiku 1985 roku. Cena się nie zmieniła, podobnie jak jakość papieru i szata graficzna…. O przepraszam. Ktoś w drukarni znalazł resztki niebieskiej farby drukarskiej, więc tytuł mógł być kolorowy. A co czytelnika czekało w nowym numerze?

Na wstępie (tak słowo wstępne było tradycyjną rubryką „Bajtka”) redakcja pochwaliła się tym, że gazeta spotkała się z ciepłym przyjęciem czytelników, jak i innych dziennikarzy. Do redakcji trafiły pierwsze listy w ilości 1500 szt.

Każdy z nas otoczony jest przez urządzenia wymagające okresowego ładowania. Czasy, gdy przeciętny Kowalski potrzebował jednej (za to unikalnej) ładowarki do swojego telefonu odeszły w niepamięć. Teraz potrzebujemy ładować telefony, tablety, komputery, a jakby tego było mało, to zegarki, opaski i pewnie parę innych drobiazgów też się znajdzie.

Producenci dostarczają wraz ze swoimi urządzeniami niezbędne ładowarki i kabe, a praktyka życiowa wskazuje, że wielu z nas ma ich czasem w nadmiarze.

Pomysł na taką serię wpisów chodził mi po głowie od dłuższego czasu. Przyznam, że z jednej strony fascynował mnie w swoich założeniach, z drugiej… trochę przerażał. Masa pracy i ryzyko zburzenia swojego „informatycznego początku”. Ale pokusa była jednak większa…

Z racji nieco wymuszonej przerw w pracy (COVID-19) z nudów wyciągnąłem dziś poczciwe ZX Spectrum i podłączyłem go do zupełnie nowoczesnego telewizora. Gdy mym oczom ukazał się nieco falujący (wina kabla chyba) obraz 

Postanowiłem z nudów napisać program, jakich w swoim dzieciństwie tworzyłem wiele.

Absolutnie każda firma branży IT zaliczyła w swojej historii kilka tak zwanych "wtop". Nie chodzi tu o jakiejś nieudane produkty, ale produkty z wadami w takiej skali, że ... trzeba interweniować.Oczywiście i Apple nie jest tu bez grzechu i problemy z urządzeniami ozdobionymi logiem nadgryzionego jabłuszka w przeszłości zdarzały się wielokrotnie.

Naturalnie użytkownicy dążą do tego, aby producent urządzeń, w których jakaś wada jest częsta i nagminna, naprawiał je nawet po okresie gwarancyjnym.

W 2016 roku w mediach było dość głośno o sukcesie Olgi Malinkiewicz, zajmującej się badaniami nad ogniwami fotowoltaicznymi zbudowanymi na bazie perowskitów. Wówczas postanowiłem przybliżyć nieco tematykę perowskitów, Olgi Malinkiewicz oraz tego, co w przyszłości może przynieść ta technologia.

Wpis - o tutaj - spotkał się z dużym zainteresowaniem i całą masą komentarzy.

Nie da się ukryć, że obecny rok jest chyba pierwszym, w którym na ulicach dużych miast widać tak wiele elektrycznych hulajnóg. Nie raz stojąc w korku, z zazdrością spoglądałem na „wyluzowanych” kierowców hulajnóg, mknących beztrosko po przylegającej do ulicy ścieżki rowerowej*. Nie raz szukając miejsca do parkowania w centrum Krakowa, patrzyłem z zazdrością na właścicieli hulajnóg beztrosko przemieszczających się tam, gdzie akurat mają ochotę.