Koniec podstawowego wsparcia dla Windows Server 2019. Warto zaplanować działania
9 stycznia zakończyło się podstawowe (mainstream) wsparcie techniczne dla systemu Windows Server 2019. Oznacza to, że system nie będzie już bezpłatnie otrzymywał aktualizacji niezwiązanych z bezpieczeństwem (zawartych w dalszym ciągu we wsparciu rozszerzonym), jak również nie będzie oferowane bezpłatne wsparcie techniczne.
Nie jest to oczywiście powód do natychmiastowej migracji do wersji Server 2022 (która będzie w pełni wspierana do 13.10.2026), natomiast zwykle warto zaplanować odpowiednio wcześniej takie działanie.
Windows Server 2019 nie jest jedynym produktem, którego wsparcie zakończyło się tego dnia. Analogiczna sytuacja obejmuje przykładowo Exchange Server 2019, Hyper-V Server 2019 czy Project Server 2019, jak i innych wymienionych w tym miejscu.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Brak dodawania nowych funkcjonalności do serwerowego systemu operacyjnego raczej nie powinien mieć wpływu na jego przydatność. Tak samo z rozszerzonym wsparciem technicznym — administratorzy w celu rozwiązania danego problemu zwykle polegają na swoim doświadczeniu czy poradach zamieszczonych w branżowych serwisach internetowych. Wiadomo, że istnieje zasadność dalszego korzystania z pomocy technicznej dla tego systemu, natomiast dotyczy ona najczęściej bardzo dużych przedsiębiorstw i jest zawarta w ich wewnętrznych procedurach.
Hosty z Windows Server w praktyce nieczęsto (w porównaniu do systemów Linux) są dostępne z zewnątrz. Zwykle pełnią rolę kontrolera domeny Active Directory (więcej o tym rozwiązaniu pisałem w ostatnim artykule), czy są wykorzystywane jako serwer dla lokalnie działających aplikacji (np. stosowanego powszechnie oprogramowania ERP). Dla takiego scenariusza ryzyko ewentualnego ataku (nawet po terminie zakończenia wsparcia rozszerzonego) jest znacznie ograniczone. W innym przypadku warto zadbać o zablokowanie dostępu do niepotrzebnych portów czy zastosowanie reguły pozwalającej na szerszy dostęp wyłącznie dla wskazanych adresów IP (szczególnie dla usługi RDP).
Z drugiej strony utrzymywanie starszego systemu przez dłuższy czas nie będzie efektywne, ponieważ twórcy aplikacji również zaprzestaną wydawać aktualizacje dla niewspieranych systemów.
Aktualnie wspieranym systemem serwerowym od Microsoft pozostaje wyłącznie Windows Server 2022, więc do tej właśnie wersji należy wykonać migrację. Kolejną planowaną wersją jest Windows Server 2025, który zostanie wydany prawdopodobnie w tym roku.
W październiku zakończyło się wsparcie dla Windows Server 2012. Opisywałem wtedy proces migracji kontrolera domeny z tego systemu na maszynę z Server 2022. O ile często polecanym rozwiązaniem jest właśnie zwykłe przeniesienie usług zamiast standardowej migracji, to jednak system Windows zapewnia wyjątkowo dopracowany proces "zastąpienia" poprzedniej wersji. Mogą oczywiście wystąpić problemy i z tego powodu wcześniejsze wykonanie kopii zapasowej (najlepiej całego dysku) jest niezbędne.
Najczęściej podobne operacje przeprowadza się w godzinach wieczornych czy nocnych, aby zminimalizować skutki niedostępności usług (aczkolwiek migracja do nowej wersji Windows nie powoduje dłuższego zatrzymania serwisów). W praktyce zależy to jednak od znaczenia danej usługi. W standardowych dziennych godzinach pracy jest dostępna większa liczba administratorów, co oznacza możliwość sprawniejszego rozwiązania ewentualnych problemów z działaniem systemu.
W celu wykonania migracji wystarczy uruchomić plik setup.exe zawarty w pliku ISO najnowszej wersji. Jego obsługa nie wymaga wyjaśnienia. Aby zachować dane i ustawienia, edycja i wersje językowe nowego systemu muszą być zgodne z zastępowanym systemem. Dodatkowo zarówno sam system, jak i plik ISO służący do migracji nie mogą być w edycji evaluation (180 dni). Jeśli z jakiegoś powodu nie posiadamy pliku ISO z pełną wersją, a dokonaliśmy aktywacji zainstalowanego systemu, to rozwiązaniem jest "modyfikacja" wypakowanego pliku install.wim poleceniem dism. Należy zamontować plik WIM w wybranym folderze, ustawić odpowiednią edycję i zapisać zmiany oraz oczywiście przygotować plik ISO zawierający zmieniony install.wim.
Jeśli te warunki zostały spełnione, możliwość zachowania danych powinna być dostępna.
Nastąpi sprawdzenie aktualizacji i rozpocznie się właściwa instalacja systemu. Może się wydawać, że widoczny w tym momencie ekran nie umożliwia korzystania z systemu (tak jak ma to miejsce w przypadku aktualizacji). Jest to jednak wyłącznie pełnoekranowe okno programu setup.exe.
W przypadku poprawnego zakończenia migracji załadowany zostanie system Windows Server 2022. Jeśli w trakcie całej operacji wystąpiły błędy, wprowadzone zmiany powinny zostać wycofane i prawdopodobnie zobaczymy komunikat z opisem błędu. Rozwiązania znakomitej większości tych błędów można znaleźć w Internecie.
Na koniec warto zawsze sprawdzić, czy wszystkie usługi zostały prawidłowo uruchomione. Procedura aktualizacji jest łatwa do przeprowadzenia i nie wymaga wieloetapowych przygotowań. Na dysku głównym został utworzony folder Windows.old, który można usunąć.
Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora
