Aether — eksperyment, z którym Internet może znów być anonimowy

Dziś nawet skomentowanie filmu na YouTube wymaga podania swojego prawdziwego nazwiska (za pośrednictwem Google+) i mało kto czuje się bezpiecznie w obliczu coraz to nowych informacji o powszechnej inwigilacji i przekazywaniu danych przez firmy różnym służbom. Osobom chcącym poruszać się po przestrzeni publicznej bez ujawniania szczegółów dotyczących swojej tożsamości, jak za starych, dobrych czasów, pomóc może eksperymentalny projekt Aether (Æthere, Αἰθήρ, w mitologii greckiej „górne powietrze” i bóg jasnego światła) — poczta gołębia dla nowego świata, jak mówi o niej twórca.

Aether to rozproszona sieć, która tworzy anonimową i szyfrowaną przestrzeń publiczną, którą można porównać do forum internetowego, choć dzięki systemowi głosowania na posty bliżej jej popularnego Reddita, czy też naszego Wykopu. Nie ma tu  żadnej moderacji i jedynie dzięki mechanizmom głosowania użytkownicy mogą decydować, czy dana treść będzie rozpowszechniana dalej (Alicja głosująca na post Roberta zwiększa szanse, że zobaczy go Karolina). Nazwa użytkownika może być w każdej chwili zmieniona i, co ważne, nazwy mogą się powtarzać. Oczywiście nie trzeba dokonywać żadnej rejestracji, aby się do Aetheru podłączyć — wystarczy podać nazwę. Jako że brak tu skupionej infrastruktury, nie będzie wyłącznika i nie da się nikogo zbanować ani odfiltrować grupy użytkowników. To, czy sieć będzie żyła, zależy wyłącznie od użytkowników — twórca projektu daje w ich ręce jedynie narzędzie (nawet nie platformę).

Twórcą projektu jest 23-letni projektant z Nowego Jorku, Burak Nehbit (nazwisko wskazuje na bliskowschodnie korzenie), który zaznacza, że nie czerpie z tworzenia sieci żadnych zysków. Przede wszystkim przypomina jednak, że nie powinniśmy mieć do niego pełnego zaufania. Aether jest w jego oczach eksperymentem, który może się udać — tak z punktu widzenia technologicznego, jak i obserwacji zachowań ludzi w takim środowisku. Burak pisze na stronie projektu, że poszukuje pracy, jest to więc także dobry dodatek do jego CV.

Zakątek Sieci bez moderacji, w pełni anonimowy i demokratyczny, ma zapewnić ludziom z całego świata niczym nie ograniczoną możliwość wyrażania się, tak twórczego i informacyjnego, jak i emocjonalnego. Burak pisze, że jest świadomy tego, że otwiera puszkę Pandory tworząc takie miejsce, ale jest skłonny bronić tej idei z całych sił. Anonimowość i możliwość swobodnego wypowiadania się może obudzić w człowieku trolla bądź pana Hyde'a, ale może również pomóc odkryć jego geniusz. Pierwszy raz łącząc się z Aetherem użytkownik musi zgodzić się na to, że zamieszczone przez niego treści automatycznie obejmowane będą licencją Creative Commons w wariancie BY-SA (uznanie autorstwa, na tych samych warunkach), chyba że przekazywana treść objęta jest inną licencją — w tym przypadku użytkownik bierze na siebie pełną odpowiedzialność za ewentualne naruszenie praw autorskich. Jedyną dozwoloną formą danych jest tekst, więc komunikacja przebiega niezwykle szybko. Cykl życia treści ma obecnie 6 miesięcy. Wybrane dyskusje można zapisywać we własnej skrzynce.

Sieć i programy do jej obsługi powstawały przez ostatni rok. Na razie powstał jedynie klient dla systemu OS X i testowy klient dla Windows, w planach jest także program dla Linuksa. Wszystko powstaje w Pythonie, Qt i JavaScripcie i kod jest przenośny, ale przed publikacją Burak chce upewnić się, że w programach nie znalazły się luki w obsłudze sieci, które mogą wykorzystać osoby o złych zamiarach. Prosi również o pomoc w dopracowywaniu aplikacji. Budowa programu pozwala także na konstrukcję własnego interfejsu do gotowego silnika. Za szyfrowanie odpowiada TLSv1 z 2048-bitowymi kluczami RSA, dostarczanymi przez OpenSSL.