Przechowywanie danych jest jedną z ważniejszych obecnie dziedzin nauki i tematem intensywnych badań, które nierzadko wpływają bezpośrednio na nasze życie. Podczas gdy jedni, na przykład IBM, próbują upakować bit danych na 12 atomach, inni zajmują się opracowaniem niezawodnej metody przechowywania danych na zawsze w kodzie DNA.
The Scripps Research Institute przy współpracy z izraelskim Technion opracował komputer biologiczny, który jest w stanie odczytać obrazy zapisane w sekwencjach DNA. „Komputer” to nic innego, jak mieszanka cząsteczek kwasu deoksyrybonukleinowego, enzymów i adenozyno-5'-trifosforanów (ATP), które stanowią nośniki energii. Mieszanka jest w stanie odkodować obrazy zapisane binarnie na „dyskietce” z materiału genetycznego. Co ciekawe, na jednym nośniku tego typu można zapisać jednocześnie kilka obrazów i odkodować je szukając różnych sekwencji DNA.
Nie jest to pierwszy raz, kiedy naukowcy postanowili spróbować przechowywać dane w DNA. 2007 roku w Japonii udało się zapisać jedno z najsławniejszych równań Einsteina w DNA bakterii glebowej Bacillus Subtilis. Bakterie żyły zanim na Ziemi pojawiły się bardziej skomplikowane organizmy i prawdopodobnie to one będą rządzić planetą, kiedy wszystkie inne gatunki wymrą. Zapisanie w ich DNA dziedzictwa gatunku naukowego i artystycznego może zagwarantować przetrwanie tej wiedzy przez miliony lat. Tak przynajmniej podszedł do sprawy Yoshiaki Ohashi z uniwersytetu w Keio — kierownik badań. Według symulacji dane zapisane jego metodą mogą przetrwać w organizmach jednokomórkowych przez kilka tysięcy lat i nadal być odtworzone w 99%.
A jak będzie w przyszłości? Czy zdjęcia z wakacji będziemy zachowywać na ultramałej karcie pamięci, która ma jedynie 3 atomy grubości i może ulec zniszczeniu, czy na farmie mikroorganizmów, którą będziemy mogli zostawić w spadku prawnukom? A może przyszłość szykuje dla nas jeszcze inne wynalazki?