Jak WebP radzi sobie ze zdjęciami

Ponieważ wczoraj w moje ręce wpadła najnowsza wersja Pixelmatora, jednego z pierwszych programów graficznych obsługujących format WebP, dziś mogę podzielić się wrażeniami z oglądania zdjęć zapisanych w tym formacie. Przy tworzeniu artykułu używałam dwóch zdjęć tak dobranych, aby jedno cechowało się dużą ilością ostrych krawędzi a drugie powierzchnią wypełnioną prawie jednolitym kolorem. Interesuje mnie nie tylko rozmiar plików, ale też jakość krawędzi fotografowanego przedmiotu i gładkie niebo bez artefaktów.

W trakcie pracy z Pixelmatorem da się zauważyć, że zapis w formacie WebP zajmuje nieco więcej czasu niż innych formatach. Mam nadzieję, że nie będzie to powszechne zjawisko w programach tego typu. Jednak większość użytkowników, zwłaszcza oglądających strony internetowe, będzie oczywiście interesował czas otwarcia pliku, a ten wydaje się nie różnić między formatami.

Rozmiar zapisywanych plików jest prawdopodobnie największą zaletą WebP. Oba zdjęcia o rozmiarze 3008x2000 pikseli zapisane w formacie WebP bez kompresji (jakość 100%) zajmują w granicach jednego megabajta. Dla porównania aby zapisać te same obrazy w formacie JPG (również jakość 100%) potrzeba w przypadku moich zdjęć do 4,5 MB. Porównanie rozmiarów plików zapisanych w różnych formatach stratnych i bezstratnych ilustruje tabelka:

Oczywiście rozmiar to nie wszystko i należy przyjrzeć się jakości skompresowanych zdjęć. Stopień zachowania szczegółów przy kompresji doskonale będzie widać na zdjęciu kota, a konkretnie na sierści i fakturze nosa.

Powyższy obraz pokazuje różne stopnie kompresji zdjęcia zapisanego w stratnych formatach WebP (górny wiersz) oraz JPEG (dolny wiersz). Rozmiary plików i wartości kompresji pokazuje tabelka:

Dane te można interpretować na dwa sposoby. Format WebP traci szczegóły oraz liczbę kolorów pomiędzy jakością 75% a 50%, czyli dużo „szybciej” niż JPG. Jak widać na powyższym obrazie, JPG lepiej zachowuje detale sierści na obrazach o jakości określonej na 50% i mniej. Ponadto dzięki możliwości dołączenia profilu kolorów do pliku JPG ich odwzorowanie jest dużo lepsze. Z drugiej strony znaczna strata jakości obrazu zapisanego jako WebP ma miejsce w plikach o rozmiarze mniejszym niż 200 KB. Jak widać w tabelce, tak małego pliku z tym zdjęciem nie da się uzyskać przy zapisie w formacie JPG.

Nieco inaczej ma się sprawa dużych powierzchni wypełnionych jednolitym lub prawie jednolitym kolorem. Poniższy obraz pokazuje fragmenty zdjęcia, gdzie widzimy czyste, letnie niebo:

Powyższe obrazy nie mają profilu kolorów, więc nie ma różnicy w odwzorowaniu. Jest za to spora różnica w jakości gradientu barw nieba. Na obrazach w formacie JPG zapisanych z jakością 25% i 1% dobrze widać kompresję barw i „poszarpane” granice między obszarami o podobnych kolorach. Format WebP wydaje się być zupełnie pozbawiony tej wady. I znów pliki zapisane w formacie WebP są o rząd wielkości mniejsze od tych zapisanych jako JPG:

Po porównaniu wielu zdjęć zapisanych jako WebP i JPG nasunęły mi się dwa wnioski. Po pierwsze rozmiary plików zapisanych w WebP są na tyle małe, że nie mogę się doczekać obsługi tego formatu w przeglądarkach internetowych i wprowadzenia go do projektów stron. Po drugie format WebP dobrze sprawdził się przy zapisywaniu zdjęć w rozmiarach odpowiednich dla publikacji w Internecie. Do oglądania zdjęć w galerii internetowej jakość obrazu jest zadowalająca i przez to nabrałam apetytu na możliwość publikacji albumów ze zdjęciami w tym formacie na serwisach typu Picasa.