Zdalny dostęp z odległości 5,6 mld km. New Horizons została uśpiona

Ponad dwa lata temu sonda New Horizons dostarczyła nam pierwszezdjęciaPlutona. Teraz zmierza w stronę Pasa Kuipera, ogromnego obszarurozciągającego się za orbitą Neptuna, który może zawieraćnawet kilkadziesiąt tysięcy obiektów. Po 852 dniach nieprzerwanejpracy, tę podróż spędzi w hibernacji. NASA pochwaliło sięnawiązaniem zdalnego połączenia ze swoją sondą, by przekazaćjej rozkaz uśpienia. A jest się czym pochwalić – poprzez antenysystemu Deep Space Network komunikowano się na odległość 38jednostek astronomicznych, tj. ok. 5,7 mld kilometrów, zprzepływnością nie przekraczającą 2 Kb/s i pingiem ponad 5godzin.

Jak informujeośrodek dowodzenia misją New Horizons, zdalnie uśpiono głównykomputer pokładowy i wszystkie instrumenty naukowe. Przez następne157 dni pozostaną one w stanie hibernacji. Zmniejszenie obciążeńroboczych sondy pozwoli zmniejszyć zużycie energii i sprzętu,odciąży sieć komunikacyjną, pozwoli ludziom na Ziemi zająć sięinnymi misjami.

W tym czasie drugi komputer pokładowy będzie jedynie nadzorowałstan całego systemu, raz na tydzień wysyłając sygnałpotwierdzający, że wszystko jest w porządku, a raz na miesiącprzesyłając dokładniejsze dane. Gdy okres hibernacji będzie sięzbliżał do końca, wyznaczonego na 11 września br., uruchomionazostanie procedura sprawdzenia kluczowych systemów i wybudzenia.Potem już tylko pozostaje ewentualna korekcja trajektorii irozpoczęcie dalszego etapu misji – zbierania danych o obiektachPasa Kuipera.

1 stycznia 2019 roku New Horizons ma zbliżyć się do jednego ztakich obiektów, odkrytej trzy lata temu planetoidy KBD 2014 MU69. Anijej dokładny rozmiar ani orbita nie jest dokładnie znana, co czynicałą operację tym większym wyzwaniem.

Warto podkreślić, że już teraz misja przekroczyła oryginalnezałożenia – systemy sondy zaprojektowano z założeniemutrzymania komunikacji przy maksymalnych opóźnieniach 4,5 godziny wjedną stronę. Tymczasem w Pasie Kuipera będzie trzeba poradzićsobie z opóźnieniami przekraczającymi 6 godzin w jedną stronę,utrzymując połączenie o przepływności poniżej 1 Kb/s.

To oczywiście zasługa bardzo udanych protokołów komunikacjikosmicznej CCSDS,ale też i pokładowej elektroniki, zbudowanej wokół taktowanychzegarem 12 MHz procesorów MIPS Mongoose-V, na których działasystem operacyjny czasu rzeczywistego Nucleus. Od rozpoczęcia misjiw 2006 roku, zawiesił się on jedynie dwa razy.