Fotografia 3D - "stereopary" czy "anaglify" ?

Ostatnimi czasy jestem zasypywany pytaniami odnośnie fotografii 3D, obecnie mamy do dyspozycji kila możliwości wykonania tych fotografii a jeszcze więcej możliwości daje nam wizualizacja tych fotografii. Należy zacząć całą zabawę od wytłumaczenia samego zjawiska postrzegania obiektów 3D. Ma to bezpośredni związek z naszymi oczami, może na co dzień tego nie odczuwamy ale nasze oczy rejestrują obraz z pewnym przesunięciem, dzięki czemu jesteśmy w stanie określić w przybliżeniu odległości od przedmiotów nas otaczających.

Na tej zasadzie możemy zaserwować naszym oczom odpowiednio spreparowane zdjęcia gdzie każde oko będzie w stanie zarejestrować ujęcie z odpowiednim przesunięciem punktu postrzegania, a nasz mózg przetworzy te informacje w odpowiedni obraz z odczuwalnymi zmianami odległości w odpowiednich obiektach. Daje to wrażenie iż przedmioty te znajdują się w trójwymiarowej przestrzeni. Naturalność, właściwość takiej techniki osiąga się przez wyrównanie kątów widzenia i odstępów optycznych.

Niektórzy z nas maja wadę wzroku o nazwie astygmatyzm , który powoduje zburzenia w odczuwaniu odległości i osoby z tą wadą wzroku mogą mieć problemy z odbiorem zdjęć 3D.

stereopara - dwa obrazy przesunięte w osi poprzecznej na których należy zogniskować wzrok w ten sposób aby miedzy obrazami powstał trzeci - 3D

Anaglyph - nałożone na siebie dwa obrazki z odpowiednim przesunięciem widma cyan i red. Aby zobaczyć zdjęcie należy się zaopatrzyć w okulary anaflifowe z odpowiednimi filtrami np."red - cyan"

Zdjęcia takie można uzyskać używając szyny nakładanej na statyw, lub specjalnych aparatów fotograficznych o dwóch obiektywach. Do połączenia dwóch zdjęć stosuje się specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Anaglify rysunków wykorzystywane są przy geometrii przestrzennej. Do zalet tego typu grafiki należy łatwa technika jej wykonania i niska cena okularków filtrujących. Wadami są zaś przebarwienia występujące przy oglądaniu (spowodowane przez kolorowe szkiełka) i nieodwzorowanie przestrzennych szczegółów - obiekty na anaglifach wprawdzie są posegregowane na plany, ale często sprawiają wrażenie jakby były wycięte z kartonu i ustawione w przestrzeni.

Na stronie http://www.anaglify.online-pl.com jest opis wykonywania fotografi zarówno jednym aparatem cyfrowym jak i specjalnym obiektywem 3D

"...Poniżej przedstawiam opis uzyskiwania par obrazów przy pomocy jednego aparatu cyfrowego. Mozna w ten sposób uzyskiwać stereopary w orientacji poziomej i pionowej.

1. Stanąć prosto ustawiając aparat w kierunku obiektu fotografowanego. 2. Trzymając aparat cały czas prosto przenieść ciężar ciała na lewą nogę i zrobić pierwsze zdjęcie. 3. Trzymając cały czas aparat nieruchomo przenieść ciężar ciała na prawą nogę oraz zrobić drugie ujęcie. 4. Teraz mamy gotowe dwa obrazy lewy i prawy – załadować do programu Anaglyph Maker lub innego pozwalającego na edycję par zdjęć i bawić się do woli. 5. Jeszcze jedno – odległość między obrazem lewym i prawym nie powinna być zbyt duża szczególnie, gdy fotografowany przedmiot znajduje się dość blisko. 6. Pewnym ułatwieniem w tej metodzie może być posiadanie aparatu z funkcją panoramy (w moim przypadku Canon G3), wtedy po wykonaniu pierwszego zdjęcia widzimy je na podglądzie i łatwiej jest nam kadrować drugie zdjęcie ..."

Dla osób zainteresowanych polecam programy darmowe: Anaglyph Maker StereoPhoto Maker Opis programu Stereo Photo Maker

dodatkowo zapraszam na stronę : http://www.start3d.com/pl/ gdzie po stworzeniu własnego profilu za darmo z 2 zdjęć można złożyć animację 3D