Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej,które może z powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom,jak i amatorom pragnącym spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Otodrugi z cyklu artykułów poświęconych pracy z Corel DRAW 12. Stanowion wprowadzenie do pracy ze spotykanymi w programie obiektami podpostacią specjalną (prostokąty, elipsy i im podobne) jak ikrzywych.
Wprowadzenie Elementarną umiejętnością, którą należy władać przy pracy zobiektami w Corel DRAW jest zdolność łatwej manipulacji krzywymiBeziera. Jak już wyjaśniłem w pierwszej części, cały obraz tworzonyw tym programie to zbiór krzywych otwartych i zamkniętych, któreskładają się na dowolnie skomplikowany wzór. By opisać krzywąkonieczne jest zdefiniowanie jej punktów kontrolnych, które wwypadku zwykłych wielokątów będą ich narożnikami. Sposób uzyskania takiego wielokąta ilustruje poniższy schemat, abliżej będzie on nakreślony w prezentacji dołączonej do tegoartykułu.
Węzły i krawędzie Łatwo jest sobie wyobrazić, zamianę dowolnej z prostych wdelikatny łuk. Do edycji poszczególnych fragmentów krzywych służynarzędzie Kształtu (Shape Tool, F10). Aby edytować obiekt należy gouprzednio zaznaczyć. Można tego dokonać klikając w kontur lubwypełnienie obiektu za pomocą narzędzia Wskaźnika (Pick Tool) lubsamego narzędzia Kształtu. Poszczególne węzły są oznaczoneniewielkimi kwadratami, przy czym węzły początkowe i końcowe (lubjeden punkt pełniący rolę obu wspomnianych w wielokątachzamkniętych) reprezentowany jest jako większy kwadrat. Wartozauważyć, że kursor myszy zmienia swój kształt zależnie odnajechanego elementu (krawędź lub wierzchołek).
Aby przemieścić wierzchołek (węzeł) lub krawędź obiektuwystarczy pociągnąć wskazany element wykorzystując lewy klawiszmyszy. Dodatkowo dla każdego z elementów zdefiniowane jestspecjalne menu kontekstowe dostępne po wciśnięciu prawego klawiszamyszy.
Menu kontekstowe odnosi się do bieżącego oraz poprzedniegoelementu w ciągu krzywej. To znaczy, że rozwijając menu dlawierzchołka (węzła) mamy możliwość pracy na jego właściwościachoraz na właściwościach jednej z przyległych do niego krawędzi. Toktórej krawędzi menu dotyczy uzależnione jest od kolejnościrysowania krawędzi obiektu. Najłatwiej zilustrować toschematem.
Ponieważ początkowo może się to wydawać nie intuicyjne z racjibraku wyrobionego stałego kierunku kreślenia obiektów, polecamużywać menu rozwijanego po kliknięciu na krawędź jedynie doedytowania jej własności a menu kontekstowe węzła wyłączenie doedycji jego parametrów. Jakie są to parametry? Każda krawędź możebyć prostą lub krzywą. Aby zamienić dowolną z krawędzi naszegoobiektu w krzywą klikamy prawym klawiszem myszy na niej i wybieramyopcję W Krzywą (To Curve). Analogicznie możemy wrócić doreprezentacji prostej po wyborze opcji W Odcinek (To Line). Odkądoperujemy na krzywej, możliwe jest jej deformowanie (wyginanie) np.poprzez pociąganie za nią przy pomocy myszy (narzędzieKształtu).
W przypadku węzłów wyróżniamy ich trzy rodzaje: ostre (cusp),łagodne (smooth) i symetryczne (symmetrical). Dla węzłów łączącychdwie proste, dostępny jest jedynie pierwszy z tych typów. Dlaodcinków krzywą i prostą niedostępny jest typ symetryczny,wszystkie rodzaje dostępne są natomiast dla węzłów łączących dwiekrzywe. Aby przybliżyć różnice między tymi typami posłużę sięilustracją.
Na powyższej ilustracji znajdowały się dodatkowe, uwidaczniającesię ko wybraniu wierzchołka lub krawędzi elementy opisu obiektu.Elementy te to punkty kontrolne oraz pomocnicze proste prowadzonemiędzy odpowiadającym sobie parom punktów kontrolnych i węzłów. Towłaśnie one określają dynamikę tworzonej krzywej i wpływająbezpośrednio na jej kształt. Jak łatwo zaobserwować, dlawierzchołków ostrych prowadnice nie muszą się znajdować w jednejlinii oraz nie muszą mieć jednakowych długości. Dla wariantułagodnego i symetrycznego znajdują się one w jednej linii, przyczym odległość punktów kontrolnych od wierzchołka musi być taki samdla obu prowadnic w przypadku wierzchołka symetrycznego (co zresztąsugeruje sama nazwa).
Omawiane wcześniej menu kontekstowe pozwala na dostęp do jeszczekilku funkcji, z których wyróżnić można dodawanie i usuwaniewierzchołków czy rozrywanie lub łączenie krzywych, omówię je jednaknieco później przy okazji zaawansowanych operacji naobiektach.
Obiekty podstawowe Wróćmy do samych obiektów. Dzięki wielu dostępnym w Corel DRAW12 funkcjom nie jesteśmy skazani na tworzenie każdej figury odzera. Poniżej widoczne są przydatne narzędzia oraz w krokach sposóbdziałania każdego z nich.
Cechą charakterystyczną wszystkich pokazanych narzędzi jestnieco odmienny sposób ich edycji przy pomocy narzędzia Kształtu. Itak pociągnięcie narożników prostokąta pozwala na ich zaokrągleniea pociągniecie za punkt kontrolny elipsy pozwala na wydzielenie jejwycinka (przypomina to wycinanie fragmentu sera lub tortu).Wielokąty posiadają punkty kontrolne zarówno na narożnikach jak i wpołowie długości każdej krawędzi. Manipulacja ich położeniempozwala na uzyskanie różnorodnych kształtów zbliżonych dodziecięcych wiatraczków. Zapraszam do eksperymentowania z tymimożliwościami.
Oczywiście taki sposób edycji może być postrzegany jako wada,np. gdy chcemy zamienić w łuk jeden z boków kwadratu. W takimwypadku możemy porzucić specjalne właściwości gotowych obiektów izamienić je na postać krzywych, które normalnie uzyskalibyśmyrysując obiekty ręcznie. Zamiana w krzywe dostępna w menukontekstowym obiektu zaznaczonego narzędziem Wskaźnika (Zamień wKrzywe / Convert To Curves, CTRL+Q) oraz jako pozycja w menuRozmieszczenie (Arrange). Dalsze zaawansowane obiekty opisane będąw części czwartej wraz z nowymi interesującymi metodami ichmodyfikacji.
Grupowanie Kiedy tworzony obraz staje się coraz bardziej skomplikowany izbudowany jest z coraz to większej ilości obiektów, warto elementystanowiące pewną całość (np. Wszystkie krzywe składające się nakubek stojący na stole, ściany pudełka, itp.) zgrupować, by ułatwićich wspólną selekcję w obrazie oraz ich spójne przemieszczanie iskalowanie. Do tego celu możemy się posłużyć funkcjami dostępnymi zmenu kontekstowego narzędzia Wskaźnika lub poprzez wykonanieanalogicznych operacji wywoływanych z pozycji menu Rozmieszczenie(Arrange). W celu zgrupowania obiektów należy zaznaczyć je (zwracamuwagę, że każdy aktualnie zaznaczony obiekt posiada podświetlonywierzchołek początkowy) i wybrać z menu głównego lub menukontekstowego opcję Grupuj (Group).
Możliwe jest łączenie w grupy zarówno obiektów jak i wcześniejutworzonych grup, co ułatwia hierarchiczne reprezentowanie obrazka.Więcej na temat hierarchii w kolejnym artykule. Oczywiście istniejefunkcjonalność odwrotna do grupowania - rozłączanie grupy (ungroup)oraz rozłączanie wszystkich grup (ungroup all), dostępne w tychsamych menu (głównym i kontekstowym). W przypadku rozłączania grupyrozwiązywane są jedynie elementy na najwyższym poziomie hierarchii(bardziej obrazowo: ostatnio grupowane) a w przypadku rozłączaniawszystkich grup cała zaznaczona grupa zostanie podzielona naatomowe obiekty.
Edycja tekstu Obiektami specjalnymi, które pozwoliłem sobie osobno omówić sąteksty. Możliwość edycji i składania tekstu w Corel DRAW zasługujena osobny cykl artykułów, jednakże ze względu na bogactwodostępnych możliwości, pozwolę sobie ograniczyć się do kilkuprostych funkcji, które na początek z powodzeniem wystarczą do pracedycyjnych. Aby wprowadzić tekst należy wybrać narzędzie Tekstu(Text Tool F8) i kliknąć w obszarze tworzonego obrazu lewymklawiszem myszy. Pojawi się wtedy kursor zapraszający dowprowadzania tekstu. Możliwe jest oczywiście zaznaczanie kursoremtekstowym (charakterystycznym dla wybranego przez nas narzędziaTekstu) zaznaczać fragmenty słowa czy zdania w sposób znany zedytorów tekstu i wykorzystując szereg opcji widocznych w paskuwłaściwości zmieniać jego krój i styl oraz wyrównanie.
Tekst można również sformatować wykorzystując narzędzieformatowania tekstu (CTRL+T, dostępne na pasku właściwości oraz wmenu kontekstowym narzędzia edycji tekstu) oraz w oknie dialogowymedycji tekstu (CTRL+SHIFT+T, dostępnym w oknie dialogowym).Wszystkie funkcje operacji na tekście zebrane są również w menuTekst (Text) menu głównego. Alternatywną metodą wprowadzania tekstu jest zaznaczenie obszaru,który ma zajmować tekst, przez przeciągnięcie myszy nad obrazkiem(a nie pojedyncze kliknięcie jak poprzednio). Daje to m.in.możliwość definiowania tekstu wieloszpaltowego (dostępne w okniedialogowym formatowania tekstu).
Wypełnienie i kontur Ostatnim już zagadnieniem, który poruszę w tym artykule sąkolory wypełnienia i kontury obiektu. Jak łatwo zauważyć, wszystkiedo tej pory utworzone obiekty miały czarną krawędź i nie miaływypełnienia (były przezroczyste). Dodatkową cechą krawędzi(konturu) była ich grubość - bez względu na powiększenie obrazu,kontur wciąż był reprezentowany przez cienkie linie i nie zmieniałsię wraz z powiększeniem. Ten stan można oczywiście zmienić. Domanipulacji prezentacją krawędzi służy zbiór narzędzi dostępnychpod przyciskiem Kontur. Wśród nich znajduje się ikona dostępu dookna dialogowego właściwości jak i kilka predefiniowanych grubościdostępnych za jednym kliknięciem. Z poziomu okna dialogowegomożliwa jest m.in. edycja koloru konturu, wygodniejszym i częściejstosowanym sposobem jego zmiany jest wykorzystanie widocznej zprawej strony okna programowego palety. Kolor krawędzi wybieramyprawym klawiszem myszy. Lewy klawisz, jak łatwo się domyśleć, służyzmianie koloru wypełnienia. Ilustruje to poniższy schemat.
Jak już wspomniano w części pierwszej możliwy jest wybór jednegoze zbliżonych barwą lub jasnością kolorów do widocznych na palecieprzez dłuższe przytrzymanie klawisza myszy na kolorze. Pełny zestawbarw w określonych przestrzeniach barwnych jest dostępny przezdwukrotne kliknięcie na widocznych w prawym dolnym roku ekranu napasku stanu polach koloru.