Przed Facebookiem. Gdzie spędzaliśmy czas przed jego powstaniem? (opinia)

Długo wstrzymywałem się przed rejestracją na Facebooku, gdyż nie lubię zmieniać miejsca, do którego jestem przyzwyczajony. Tym miejscem był serwis grono.net, który był dla mnie bardziej rozwiniętą formą internetowego forum dyskusyjnego. Funkcję komunikatora przez lata pełniło dla mnie gadu-gadu ze swoim charakterystycznym dźwiękiem informującym o otrzymaniu nowej wiadomości. Decyzję o założeniu konta na Facebooku podjąłem dopiero wówczas, gdy grono.net zaczęło świecić pustkami, bo większość znajomych przeniosło się na serwis Zuckerberga.

Przed "czasami Facebooka" moja internetowa komunikacja opierała się na wykorzystaniu Gadu-Gadu, co wspominam do dzisiaj - zawsze z utęsknieniem. Szkoda, że obecnie komunikacja przeniosła się na inne kanały, bo GG miało w sobie "to coś". No i służyło tylko w jednym celu, bez otoczki naklejek, animacji i innych, mimo wszystko zbędnych dodatków.

Przed Facebookiem i Instagramem internet był zdecydowanie mniej obrazkowy. Rozmawiając z ludźmi na forum czy na GG, zwykle nie widzieliśmy bez przerwy obrazka z twarzą, a często nie wiedzieliśmy w ogóle jak wygląda rozmówca. Internet, w którym wygląd schodzi na dalszy plan miał w sobie coś wyjątkowego i był przyjemniejszym miejscem dla ludzi z intelektem, tak jak książki mają dla niektórych przewagę nad telewizją. Wyobrażacie sobie, że można było poznać kogoś i umówić się nie wiedząc jak wygląda? Dla mnie zdecydowanie ciekawsze od Instagrama czy Tindera.

Hasztagi są starsze niż może się wydawać. Na długo przed tym, gdy spopularyzowały je Twitter, Facebook czy Instagram, rolę dzisiejszych mediów społecznościowych pełnił IRC. Była to otwarta, uniwersalna platforma komunikacji, gdzie osoby zainteresowane jakimś tematem dołączały do chatów - "kanałów" - których nazwę poprzedzał znak #. I tak wielbiciele Wiedźmina (tego literackiego, o grach nikt wówczas nawet nie marzył) gromadzili się na #sapkowski, mieszkańcy stolicy na #warszawa, a miłosnicy ciężkiego brzmienia na #metalpl. Wygląda znajomo?

Od momentu, gdy w moim rodzinnym domu pojawił się internet, zupełnie wsiąknęłam w fora. Dla ośmiolatki były miejscem, w którym można było nie tylko znaleźć odpowiedzi na wszelkie pytania. To tam znalazłam pierwszych, poważnych znajomych, z którymi do dziś utrzymuję kontakty. Ze smutkiem, po kilku latach, pożegnałam upadek wielu ulubionych for. Niestety, odpływ użytkowników na Facebooka zupełnie zakończył ich żywoty.

Przed FB nasze życie toczyło się: w szkole - na grupie mailingowej i potem na interklasowym forum, bloga/stronę pisaliśmy na blog.pl lub blox.pl, ambitniejsi mieli swoją pełną stronę na onetowskiej Republice, komunikatorem było GG, a gdy ktoś potrzebował naprawdę odpowiedzi natychmiast, to używał SMSów. Grupowe czaty zapewniał IRC, ale tego używali nieliczni. Jeżeli bowiem czegoś nie umiało GG, to komunikacyjnie było "niemożliwe”. Studia zaczęły socjalizację na Naszej Klasie i SMSach, by potem natychmiast przenieść się w całości na Facebooka.

Mam podobne doświadczenia jak Kamil, też zakładałem w gimnazjum forum klasowe, w liceum grupę mailingową, a z kolegami z redakcji Jamy Mastaha (pozdrawiam!) rozmawiałem na kanale IRC, gdzie bot @jamnik nadawał mi opa z automatu. Dla mnie było jednak jeszcze jedno ważne miejsce, któremu zawdzięczam sporo ciekawych doświadczeń, a o którym nikt tu chyba nie wspomniał - grupy dyskusyjne (NNTP), głównie te utrzymywane przez Microsoft, gdzie siedzieli na przykład beta-testerzy Windows Server 2003 czy Windows Vista. Kiedyś dostęp do bet mieli tylko nieliczni, nieprzypadkowi ludzie i można się było sporo od nich dowiedzieć. Dzisiaj niestety beta Windowsa nie robi na nikim wielkiego wrażenia ;)