Więcej rdzeni w procesorach Intel Core. Wydajność stoi w miejscu, co więc zostało innego?
Wczoraj Intel na swoim blogu technologicznym poinformował,że nowe procesory Kaby Lake (7. generacja Core) sądziesięciokrotnie szybsze od procesorów Core 1. generacji(Lynnfield). Tej deklaracji nie towarzyszyły żadne konkrety. Niewiemy, co i jak mierzono, że osiągnięto ten oszałamiający wynik,stojący w całkowitej sprzeczności ze wszystkim, co wiemy oślamazarnym tempie przyrostu wydajności procesorów x86. Dośćpowiedzieć, że z naszych testów (m.in. Scimark i cRay) wynikało,że realny wzrost wydajności między 1. a 6. generacją Core wynosico najwyżej 35%. I raczej cudów już zapowiedziane kolejnegeneracje Core tu nie uczynią. Wydajność rdzeni rośnie znaczniewolniej, niż koszt ich projektowania i wytwarzania. Co można więczrobić? Może pomoże więcej rdzeni?
Od czasu premiery Lynnfieldów w 2008 roku, konfiguracjaprocesorów Intel Core wygląda podobnie. Na szczycie listystandardowych odmian desktopowych jak i laptopowych procesorówznajdowaliśmy wersje z czterema rdzeniami. Ich wydajność pozwalałazłośliwcom wyśmiewać tych, którzy wybrali ośmiordzeniowce AMD zserii FX, a które mimo to nie były w stanie nawiązać jakiekolwiekwalki z czterordzeniowcami Intela. „Wincyj rdzeniuf” stało sięzłośliwym memem, który na dobre wpisał się w subkulturę IT.
Dla tych, którzy potrzebowali od Intela większej liczby rdzeni,np. montażystom wideo, były oczywiście Xeony czy procesory Core zserii Extreme Edition, mające nawet osiem rdzeni/szesnaście wątków– była to jednak rynkowa nisza, cztery rdzenie miały wystarczaćprawie każdemu, tym bardziej że w wersji z HyperThreadingiemobsługiwały one osiem wątków.
Ze zdobytego przez redaktorów Overclock3D harmonogramu Intela, masię to zmienić. Wraz z zapowiadanymi na 2018 rok procesorami CoffeeLake, mającymi być odświeżeniem wykonanych w litografii 10 nmprocesorów Cannon Lake, pojawić się mają po raz pierwszy w seriiH procesory nawet sześciordzeniowe. Oczywiście będą oneprzeznaczone wyłącznie dla najbardziej wydajnych systemów, wsegmence 45-watowego TDP. Wraz z nimi produkowane będą wciąż napotrzeby niższych TDP (15 W i 4,5 W – serie U i Y) procesoryCannon Lake.
Gdzie te sześciordzeniowe procesory miałyby się znaleźć?Teraz możemy tylko spekulować. Można sądzić, żeminiaturyzacyjny postęp w litografii 10 nm pozwoliłby upchnąć dwadodatkowe rdzenie w procesorach Core i7, a więc z HyperThreadingiem,przy zachowaniu TDP na poziomie 45 W, być może zobaczylibyśmy teższeściordzeniowce bez HyperThreadingu, oferowane jako Core i5.
Dla zwykłego użytkownika nie będzie to jednak miało wielkiegoznaczenia. Pęd w stronie zwiększania liczby rdzeni CPU wurządzeniach mobilnych nie przyniósł konkurentom iPhone’ajakichś oszałamiających sukcesów. Choć Mediatek oferuje dziśnawet dziesięciordzeniowe czipy Helio, w wydajności dla aplikacjiustępują one raptem dwurdzeniowym czipom Apple A9. Nie mapraktycznie oprogramowania, które efektywnie wykorzystałoby wtypowych zastosowaniach wielordzeniowe architektury.
Dla Intela jednak, firmy, która skazana jest dziś na koszmarkonkurowania z samym sobą, to przynajmniej będzie możliwośćzademonstrowania, że jakiś realny postęp w wydajności(przynajmniej wielordzeniowej) procesorów x86 jeszcze jest możliwy.Na pewno nie będzie to jakieś wydumane 1000%, niemniej jednak cośtym wszystkim, którzy pracują na czipach Ivy Bridge i nowszychtrzeba pokazać, by otworzyli portfele. Czemu nie więcej rdzeni?Mogłoby to zainteresować przede wszystkim graczy, liczących naefektywniejsze wykorzystanie wielowątkowych obciążeń w DirectX12.
Uważni Czytelnicy przypomną oczywiście o zapowiadanych naprzyszły rok procesorach AMD z rdzeniami Zen, które miałybyprzynieść nawet rekordowe 32 rdzenie. Dziś jednak jestzdecydowanie za wcześnie na ich ocenę, ze względów marketingowychwątpimy też, czy AMD zdoła z nimi szybko wejść na rynekwydajnych laptopów.