8 zmian na sekundę – tak ponad 4000 programistów z ponad 400 firm robi Linuksa

W tym roku minie 25. rocznica premiery Linuksa. Dziś nie madrugiego takiego projektu software'owego na świecie – nadulepszaniem dzieła życia Linusa Torvaldsa pracuje dziś ponad 4tysiące programistów z ponad 400 różnych firm. Czy jednak zdajemysobie sprawę, jak wielki Linux się stał przez te ćwierć wieku?Tuż przed premierą jego najnowszego wydania (4.6), GregKroah-Hartman, człowiek numer 2. w hierarchii linuksowychdeweloperów, przedstawił na konferencji CoreOS Fest nieco liczb,które pozwalają sobie to lepiej uzmysłowić.

Najnowszy stabilny Linux4.5 to ponad 21 mln wierszy kodu. Rdzeń jądra to około 5% tegowszystkiego, to jest ok. miliona wierszy kodu. Na kod związany zobsługą sieci przypada aż 35%. Sterowniki to obecnie 40%.Oczywiście na typowym linuksowym urządzeniu działa jedynieniewielki odsetek tego wszystkiego – jądro używane na przeciętnymlaptopie to wynik kompilacji ok. 1,6 mln wierszy kodu, a nasmartfonie – ok. 2,5 mln.

Ten monstrualny pod względem rozmiarów projekt tworzony jestobecnie przez 4 tysiące programistów. Większość z nich nigdy sięze sobą nie spotka, pracują w przeróżnych firmach, współpracującnad Linuksem w imię wspólnego dobra branży IT. Dziennie ta armiaprogramistów dodaje do Linuksa ponad 10800 wierszy kodu, usuwa ich5300, a ponad 1875 modyfikuje. Jak stwierdził Kroah-Hartman,przekłada się to na osiem zmian na sekundę. Sporo, biorąc poduwagę to, że na początku odnotowywano średnio 2,5 zmiany nagodzinę. Zdaniem linuksowego dewelopera, komercyjne systemy, Windowsi OS X, dawno już pod tym względem zostały w tyle – i po prostunie są w stanie za „pingwinem” nadążyć.

Tak szybka ewolucja oprogramowania jest wynikiem szybkości zmianświata – gdy wszystko wchodzi ze sobą w interakcje, musisz sięrozwijać, albo zostaniesz zapomniany. Były systemy, które się niezmieniały. Tyle można o nich powiedzieć, że „były”. Dziśjuż nikt z nich nie korzysta, zauważył Kroah-Hartman.

By nie oszaleć pomimo tego tempa zmian, linuksowa społecznośćstawia na regularny cykl wydawniczy i przyrostowe zmiany. Popojawieniu się kolejnej stabilnej wersji kernela, natychmiastrozpoczynają się prace nad kolejną. Gdy poprzez ciąg wydań betaznajdą się w niej wszystkie planowane zmiany, pojawia się wydanierc (release candidate), intensywnie testowane. Po tych testach wydanezostanie kolejne rc, do którego dostać się mogą już tylko łatkii poprawki. Zwykle na usunięcie wszystkich błędów potrzeba 7-8wydań rc – i wtedy można już wydać kolejną stabilną wersję.

Do tego dochodzi też kwestia czasu utrzymywania stabilnych wydań– nikt nie oczekuje, że użytkownicy będą zmieniać jądro cokolejną wersję, a przecież potrzebują łatek do odkrytych luk. Towłaśnie nadzoruje Kroah-Hartman, odpowiedzialny za wydawaniepoprawkowych wersji stabilnego wydania, zawierających łatkistworzone później, a konieczne ze względu na bezpieczeństwo.Czasem taka poprawkowa wersja może zawierać 100-150 łatek.

Tymczasem Linux 4.6 dostępny jest już jako wydanie rc7 – inajpewniej zostanie zatwierdzony przez Linusa Torvaldsa w najbliższyweekend. Najważniejsze nowości to wreszcie sprzętowa akceleracjagrafiki w otwartych sterownikach dla kart Nvidii z serii GTX900,daleko idące modyfikacje planisty jądra, umożliwiające lepszeskalowanie częstotliwości procesora i debiut bardzo ciekawegosystemu plików OrangeFS. Ciekawie zapowiada się też wsparcie dla przestrzeni nazw wmechanizmie cgroups – co pozwoli na zamykanie procesów wcałkowicie szczelnych wirtualnych kontenerach, ukrywając przed nimicałe środowisko systemu-gospodarza. O tych i innych ciekawychsprawach pisać będziemy zaraz po oficjalnej premierze nowego jądrasystemu, który napędza dziś sporą część świata.