Patent Magic Leap pokazuje jak wspomagana rzeczywistość zmieni życie

Grafiki publikowane na stronach startupuMagic Leap sprawiały, że wiele osób otwierało szeroko oczy zezdumienia. Czyżby faktycznie udało się stworzyć rozwiązanie, którepozwoli na wyświetlanie wirtualnych obrazów tak, by były nie doodróżnienia od rzeczywistych obiektów, i to bez żadnych ekranów?Sceptycy stwierdzili że to jakaś bzdura. Inwestorzy, wśród nich m.in.Google, wyłożyli 550 milionów dolarów, tajemnicy jednak nie uchylili.Sytuacja zmieniła się w zeszłym tygodniu, kiedy na stronachamerykańskiego urzędu patentowego opublikowany został wniosekpatentowy, złożony przez Magic Leap, wraz z towarzyszącymi muilustracjami i schematami.

Złożony wniosek dotyczy „płaskiego falowodu z elementamidyfrakcyjnymi” oraz wykorzystującego go systemu. Możemy się zniego dowiedzieć, że patentowane urządzenie zawiera taki płaskifalowód, wraz z przynajmniej jednym elementem optycznym, mającymzapewnić wielość ścieżek optycznych między zewnętrzem i wnętrzemfalowodu. Profil fazowy elementu dyfrakcyjnego ma łączyć liniowąsiatkę dyfrakcyjną z okrągłymi soczewkami, by kształtując czoło falitworzyć promienie o zadanych parametrach optycznych. Urządzeniafalowodowe mogą być składane tak, by tworzyć wiele płaszczyznogniskowych, same zaś falowody mogą być przezroczyste, umożliwiającprzepuszczanie światła z otoczenia – tak by tworzyć systemywspomaganej rzeczywistości. Charakterystyka elementów dyfrakcyjnychmoże być dynamicznie regulowana, zaś sprzęg optyczny pozwoli nałączenie obrazów z projektora w falowodzie, np. poprzez skanowaniekońcówek włókna optycznego.

Tyle abstrakt tego rozbudowanego patentu, potwierdzającypodejrzenia, że może chodzić o udoskonaloną formę projektora WRAP,macierzy optycznej złożonej z setek parabolicznych lusterek, na którąświatło rzutowane jest z włókien optycznych tak, by każdy z elementówodbił je zgodnie z zadanymi parametrami, tworząc pole świetlne dlaokreślonego punktu przestrzeni.

Dołączone do wniosku ilustracje pokazują nam jednak coś więcej –kompletny system wspomaganej rzeczywistości, przypominający nieco to,co fani anime mogli zobaczyć w serii Dennō Coil. Przyjmująceformę sprzęgniętych z siecią okularów Magic Leap sterowane byłobygestami i fizycznymi ikonami (np. bransoletką z logotypami serwisówinternetowych), pozwalałoby na grywalizację z wirtualnymi obiektami,czy współdzielenie ich między użytkownikami.

Niektóre z pomysłów zastosowań robią spore wrażenie. Na jednym znich widzimy jak matka z córką robią zakupy w hipermarkecie. Matcetowarzyszy wirtualna plansza z listą zakupów, podczas gdy córkaposzukuje w tym czasie wśród przedmiotów na półkach wirtualnegodemona, w ramach sponsorowanej przez market gry. Na innym widzimypacjentkę oddziału kardiologicznego, której chirurg demonstrujewirtualne serce (zapewne z objaśnieniem przebiegu operacji), a potem,dla relaksu wracającą na wirtualną plażę, ładniejszą przecież odszpitalnej izby.

Z zapleczem technicznym i finansowym, jakim dysponuje Magic Leap,realizacja tego ambitnego systemu Wspomaganej Rzeczywistości na pewnodojdzie do skutku. To wynalazek, który może zmienić ludzkie życie niemniej niż telefonia komórkowa, a może i więcej, bezpośrednioingerując w sferę poznawczą człowieka. Jeśli jednak już dziś mówisię, że wiele dzieci nie bardzo sobie radzi z odróżnianiem wirtualnejrzeczywistości gier od świata realnego, to co dopiero będzie zpokoleniem, które wyrośnie z okularami Magic Leap na nosie?